Η Κύπρος και ο Κυπριακός Ελληνισμός διέρχονται κρίσιμες στιγμές και προκλήσεις που ελλοχεύουν σοβαρούς κινδύνους για την Εθνική μας ανεξαρτησία, την κρατική μας κυριαρχία και την Εθνική μας επιβίωση. Η ανάγκη να δράσουμε άμεσα, να προασπίσουμε και να σώσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία έχει καταστεί αδήριτη.
Σε αυτή την κρίσιμη εποχή, ενωμένοι όλοι μαζί, πέραν και έξω από τις όποιες ιδεολογίες και σκοπιμότητες που διχάζουν, με γνώμονα μόνο το καλό της πατρίδας μας, οφείλουμε να διεκδικήσουμε τα Εθνικά μας, τα πολιτικά μας και τα οικονομικά μας δικαιώματα . Να οδηγήσουμε τάχιστα την πατρίδα μας, έξω από την οικονομική υποδούλωση που μας επιβάλλεται με το Μνημόνιο της Τρόικας. Οφείλουμε να στρέψουμε και πάλι την προσοχή μας στην κατοχή και να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για απελευθέρωση της πατρίδας μας, και να διεκδικήσουμε το αυτονόητο: Ελευθερία, Δημοκρατία, Κοινωνική Δικαιοσύνη, Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Λύση του Κυπριακού
Το κυπριακό, ως θέμα εισβολής, κατοχής και εποικισμού, δημιούργησε ο Τουρκικός επεκτατισμός και το διαιωνίζει η τουρκική αδιαλλαξία. Ούτε η σημερινή κατάσταση της προσφυγιάς και της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά ούτε και η διχοτόμηση, υπό οποιαδήποτε μορφή και σχήμα αποτελούν επιλογή.
Η ορθή επίλυση του Κυπριακού, αποτελεί τη βασική προϋπόθεση για να μπορέσουν Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Μαρωνίτες και Λατίνοι, να ζήσουν ειρηνικά, σε συνθήκες ελευθερίας, ασφάλειας και ευημερίας σε μια Ελεύθερη κοινή πατρίδα απολαμβάνοντας ισότιμα όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα και δημοκρατικές ελευθερίες, χωρίς φυλετικές διακρίσεις και αποκλεισμούς.
Μια λύση όμως για να έχει νόημα θα πρέπει να ανατρέπει τα δεδομένα της εισβολής και της κατοχής και όχι να τα νομιμοποιεί ή να εδράζεται σε αυτά. Θα πρέπει να συνάδει με τις σύγχρονες αρχές της δημοκρατίας, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τις προσδοκίες των νέων που θα τη βιώσουν και θα την εφαρμόσουν. Θα πρέπει να επιτρέπει σε όλους τους νόμιμους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας να διακινούνται και να εγκαθίστανται ελεύθερα όπου αυτοί επιλέξουν, να έχουν το δικαίωμα ιδιοκτησίας και εργασίας σε όποια περιοχή θελήσουν να ζήσουν και να ασκούν τις δημοκρατικές ελευθερίες του εκλέγειν και εκλέγεσθαι εκεί όπου ζουν και εργάζονται. Να μπορούν οι δύο κοινότητες να ζουν μαζί σε μικτά χωριά και πόλεις και όχι χωριστά σε δύο γειτονικά ‘Συνιστώντα Κράτη’. Η λύση του Κυπριακού θα πρέπει να δίνει συνέχεια στην Κυπριακή Δημοκρατία. Η όποια λύση οδηγεί σε κατάλυση ή σε αμφισβήτηση της Κυπριακής Δημοκρατίας αποτελεί παγίδα και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.
Όση σημασία έχει η εξεύρεση λύσης άλλη τόση και μεγαλύτερη έχει η επόμενη μέρα να οδηγεί σε πολιτική σταθερότητα, ασφάλεια και οικονομική ευημερία και όχι σε αδιέξοδα και νέες προστριβές. Ως εκ τούτου, η λύση θα πρέπει να είναι δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική, κάτι που προϋποθέτει το πολιτικό σύστημα να λειτουργεί με τους κανόνες της δημοκρατίας και όχι με δυσλειτουργικές πρόνοιες που εξισώνουν αριθμητικά το 18% του πληθυσμού με το 82% σε μια ρατσιστική και διχοτομική βάση. Η παραβίαση των αρχών και των κανόνων της δημοκρατίας, οδηγεί σε αδιέξοδα και σε παράλυση του Κράτους.
Η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να απαλλαγεί από ξένα στρατεύματα και εποίκους και να καταστεί πραγματικά ανεξάρτητη και κυρίαρχη σε όλη τη γεωγραφική έκταση του νησιού, ως μια αδιαίρετη κυριαρχία και μια διεθνή προσωπικότητα. Το διεθνές δίκαιο, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο αποτελούν το μόνο πλαίσιο διασφάλισης μιας δίκαιης και βιώσιμης λύση, ενώ εγγυήσεις, επεμβατικά δικαιώματα και ξένες στρατιωτικές βάσεις είναι κατάλοιπα ενός αποικιακού συστήματος, τα οποία πρέπει να τερματιστούν.
Από το 1974 μέχρι σήμερα, το διεθνές περιβάλλον έχει αλλάξει πλήρως. Η προσκόλληση και η εμμονή σε στόχους και δεδομένα της τότε εποχής είναι αφενός αντιπαραγωγική και αφετέρου επικίνδυνη, γι’ αυτό και επιβάλλεται η αναθεώρηση και προσαρμογή στόχων και στρατηγικής στα νέα δεδομένα και συνθήκες.
Η πολιτική των μονομερών υποχωρήσεων από την πλευρά μας έχει χρεοκοπήσει και οδήγησε το Κυπριακό σε επικίνδυνα μοντέλα λύσης που ενθαρρύνουν την Τουρκική αδιαλλαξία. Η διαδικασία των διακοινοτικών συνομιλιών επιτρέπει στην Τουρκία να αλλοιώσει το χαρακτήρα του Κυπριακού, μετατρέποντας το από πρόβλημα εισβολής και κατοχής, σε πρόβλημα κατανομής των εξουσιών ανάμεσα στις δύο κοινότητες.
Οι διαχρονικές μονομερείς υποχωρήσεις της Ελληνικής πλευράς έχουν παραβιάσει κάθε γραμμή ασφαλείας. Η συνέχιση των συνομιλιών στη βάση των λεγόμενων συγκλίσεων και της διζωνικής όπως επινοήθηκε απο τους Βρετανούς, δεν οδηγεί σε λύση αλλά σε κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε σταδιακό εκτουρκισμό της Κύπρου μέσα από ένα συμφωνημένο εποικισμό και σε συγκεκαλυμμένη διχοτόμηση. Η Διζωνική, η οποία απέκτησε για πρώτη φορά συγκεκριμένο περιεχόμενο με το Σχέδιο Ανάν, προϋποθέτει γεωγραφική διχοτόμηση και διαχωρισμό των πολιτών σε εθνική βάση, ρατσιστικές διακρίσεις και κατάργηση ανθρώπινων δικαιωμάτων και δημοκρατικών ελευθεριών του Κυπριακού Ελληνισμού. Γι’ αυτό, η απόσυρση των διαχρονικών υποχωρήσεων της Ελληνικής πλευράς αποτελεί αδήριτη ανάγκη.
Ως εκ τούτου, για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις και συνθήκες για μια δίκαιη λύση θα πρέπει να εγκαταλειφθεί η πολιτική των μονομερών υποχωρήσεων και στη θέση της να αναπτυχθεί μια διεκδικητική στρατηγική, με τη σύναψη στρατηγικών συμμαχιών που ενισχύουν την Κυπριακή Δημοκρατία. Για την επίτευξη λύσης επιβάλλεται ο εξαναγκασμός της Τουρκίας σε αλλαγή πολιτικής. Χωρίς μια τέτοια αλλαγή, είτε δεν θα υπάρξει λύση είτε η λύση θα είναι Τουρκικών προδιαγραφών. Η Άγκυρα θα αλλάξει πολιτική μόνο όταν το πολιτικό κόστος που θα πληρώνει για τη συνέχιση της κατοχής θα υπερβαίνει το όφελος που έχει διατηρώντας την. Γι’ αυτό πρέπει να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες που προσφέρει στην Κυπριακή Δημοκρατία η ιδιότητα του μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και οι ευκαιρίες που παρέχει η επιθυμία της Τουρκίας είτε για ένταξη στην Ευρωπαϊκή οικογένεια, είτε για προνομιακή σχέση με την Ένωση.
Οι διακοινοτικές συνομιλίες ως διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, πρέπει να αντικατασταθούν από μια νέα διαδικασία η οποία θα αναδείξει τις ευθύνες της Τουρκίας για την εισβολή και κατοχή. Επιβάλλεται να ακολουθηθεί η παράλληλη και ταυτόχρονη διαπραγμάτευση με τους Τουρκοκύπριους και με την Τουρκία. Με τους Τουρκοκύπριους η διαπραγμάτευση να αφορά τη διασφάλιση των δικαιωμάτων και ελευθεριών τους μέσα από τη λύση. Η διαπραγμάτευση με την Τουρκία πρέπει να καλύπτει τα ζητήματα της απόσυρσης των κατοχικών στρατευμάτων, των εποίκων, την κατάργηση των εγγυήσεων και των όποιων επεμβατικών δικαιωμάτων. Άρνηση της Τουρκίας να παρακαθίσει σε διαπραγματεύσεις με την Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να συνεπάγεται αναστολή της ενταξιακής της πορείας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η συνεργασία με την Ελλάδα θα πρέπει να αναβαθμιστεί για να καλύπτει όλους τους τομείς και να εδράζεται σε μια κοινή και ολοκληρωμένη στρατηγική
Ύφεση και Μνημόνιο
Η ένταξη της Κύπρου στη νέο αποικιοκρατική λογική της Τρόικα υποθηκεύει την προοπτική ανάπτυξης και οδηγεί σε βαθιά οικονομική ύφεση και κοινωνική εξαθλίωση που εξωθεί δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία, οικογένειες και συνταξιούχους σε κοινωνικά συσσίτια, νέους επιστήμονες στη μετανάστευση και μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε συρρίκνωση του κύκλου εργασιών τους και σε διακοπή της λειτουργίας τους, ενώ έχει τερματιστεί κάθε αναπτυξιακή επένδυση.
Με το Μνημόνιο εκχωρήσαμε την Κρατική μας Κυριαρχία, καταλύσαμε τις δημοκρατικά εκλελεγμένες αρχές του Κράτους και παραδώσαμε τη διακυβέρνηση του τόπου στους κομισάριους του ΔΝΤ. Η απόφαση του Γιούρογκρουπ, κατέστρεψε το οικονομικό μας μοντέλο ανάπτυξης και κατέστησε την Κύπρο πειραματόζωο. Το νέο-αποικιακό μοντέλο του ΔΝΤ θα μας οδηγήσει σε ένα φαύλο κύκλο οικονομικής ύφεσης, στη συνεχή αύξηση του δημοσίου χρέους και στην πλήρη απώλεια των εσόδων από το Φυσικό Αέριο
Έξοδος από την κρίση
Επιβάλλεται να σχεδιαστεί ένα νέο οικονομικό μοντέλο το οποίο, πέραν του τομέα των υπηρεσιών πρέπει να περιλαμβάνει και ανάπτυξη του παραγωγικού τομέα: βιομηχανικός και γεωργοκτηνοτροφικός. Ο τομέας των υπηρεσιών έχει ανάγκη από εκσυγχρονισμό και εμπλουτισμό για να συνεχίσει να είναι ανταγωνιστικός. Παράλληλα απαιτείται η διαμόρφωση των αναγκαίων συνθηκών για τη δημιουργία βιομηχανίας υψηλής τεχνολογίας. Να αξιοποιηθεί το επιστημονικό προσωπικό της χώρας, τα πλεονεκτήματα και οι νέες δυνατότητες που θα μας προσφέρει το Φυσικό Αέριο. Βασική προτεραιότητα και άξονας για το νέο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης πρέπει να είναι η έρευνα και η καινοτομία.
Μέσα στο νέο οικονομικό περιβάλλον που δημιούργησε η απόφαση του Γιούρογκρουπ και το Μνημόνιο της Τρόικας, επιβάλλεται η χώρα να αναστηλώσει το Χρηματοπιστωτικό σύστημα και να το ενισχύσει με την ταυτόχρονη επιβολή αυστηρών μηχανισμών ελέγχου και διαφάνειας.
Η εμπιστοσύνη και η αξιοπιστία του τραπεζικού τομέα θα αποκατασταθούν όταν οι υπεύθυνοι για την κατάρρευση να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη και αποδοθούν ευθύνες.
Επιβάλλεται να δημιουργηθεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο κινήτρων για την προσέλευση ξένων επενδύσεων σε όλους τους τομείς, με έμφαση σε εξαγωγικού χαρακτήρα παραγωγικές δραστηριότητες.
Επιβάλλεται μια πιο ισορροπημένη ανάπτυξη έτσι ώστε να μην υπάρχει υπερεξάρτηση της οικονομίας από ένα τομέα. Μια βιώσιμη ανάπτυξη θα πρέπει να αξιοποιεί στο μέγιστο βαθμό τις Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που οι καιρικές συνθήκες της Κύπρου ευνοούν.
Τα διαρθρωτικά προβλήματα που οδηγούν σε μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα και σε σταθερή αύξηση του δημόσιου χρέους, πρέπει να αντιμετωπισθούν με σύγχρονες διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Μόνο έτσι θα διασφαλιστεί η αναγκαία δημοσιονομική σταθερότητα, που απαιτείται για να εδραιωθεί η ανάπτυξη σε σταθερές βάσεις. Οι αλλαγές αυτές πρέπει να γίνουν με βάση ένα μεσοπρόθεσμο σχεδιασμό αλλά και με κοινωνική ευαισθησία.
Η αύξηση των εσόδων του κράτους πρέπει να προέρχεται κατά κύριο λόγο από την ανάπτυξη και όχι από την αύξηση ή την επιβολή νέων φορολογιών. Το φορολογικό σύστημα και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους πρέπει να εκσυγχρονιστούν για να είναι αποτελεσματικοί και να προστατεύουν την κοινωνία. Αυστηρότερος πρέπει να είναι και ο έλεγχος επί του τραπεζικού συστήματος για να μην επαναληφθούν λάθη που ταλανίζουν σήμερα την κοινωνία και την οικονομία. Η συνεργασία και η ανάπτυξη κοινοπραξιών του Δημόσιου με τον Ιδιωτικό Τομέα, αποτελεί το σύγχρονο τρόπο οικονομικής προόδου με χαμηλό κόστος και υψηλή παραγωγικότητα.
Κοινωνικό Κράτος και Δικαιοσύνη
Η Κύπρος πρέπει να διαφυλάξει το Κοινωνικό Κράτος, που αποτελεί βασικό στοιχείο του πολιτικού της πολιτισμού και παράδοσης. Για να μπορεί, όμως, το κράτος να προσφέρει υψηλής ποιότητας κοινωνικές υπηρεσίες στήριξης στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, πρέπει να διαθέτει ισχυρή και υγιή οικονομία.
Οι κοινωνικές παροχές για να είναι αποτελεσματικές πρέπει να προσφέρονται μόνο στους ανθρώπους που χρειάζονται τη βοήθεια και τη συνδρομή του κράτους.
Η Κοινωνική Δικαιοσύνη πρέπει να αποτελεί την πεμπτουσία του Κράτους. Η έννοια της Κοινωνικής Δικαιοσύνης και της Κοινωνικής Αλληλεγγύης αποκτά ιδιαίτερη αξία, στις σημερινές συνθήκες όπου έχει διαρρηχθεί ο κοινωνικός ιστός. Το δικαίωμα στη δωρεάν παιδεία και στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στα πλαίσια του Γενικού Σχεδίου Υγείας, πρέπει να διασφαλιστούν ως κόρη οφθαλμού.
Το Κράτος πρέπει να μεταρρυθμιστεί με στόχο να καταστεί πιο παραγωγικό, πιο αποτελεσματικό και πιο φιλικό προς τους πολίτες αλλά και προς τις ιδιωτικές πρωτοβουλίες για ανάπτυξη. Το κράτος που συστάθηκε και οργανώθηκε με βάση τις συνθήκες του 1960 δεν ανταποκρίνεται στο περιβάλλον του 21ου αιώνα και στις ανάγκες της σημερινής κοινωνίας. Επιβάλλεται να αξιοποιηθούν στο μέγιστο βαθμό οι δυνατότητες που παρέχει η σύγχρονη τεχνολογία για απλοποίηση των Κρατικών διαδικασιών και τερματισμό της γραφειοκρατίας που κοστίζει ακριβά και δυσκολεύει την οικονομική ανάπτυξη.
Η Σύγχρονο και Δημοκρατικό Κράτος
Η Κύπρος βιώνει σήμερα μια βαθιά κρίση θεσμών και αξιών. Το πολιτικό σύστημα έχει απαξιωθεί στα μάτια των πολιτών. Απαιτούνται ριζοσπαστικές τομές για να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Πρέπει οι διαδικασίες στις προσλήψεις, προαγωγές και στις δημόσιες προσφορές να χαρακτηρίζονται από πλήρη διαφάνεια. Επιβάλλεται ακόμη να καθοριστούν συγκεκριμένες διαδικασίες κοινωνικού-δημόσιου ελέγχου, επιτρέποντας στους πολίτες να έχουν ουσιαστικό ρόλο και συμμετοχή στη διακυβέρνηση. Ο ρόλος των πολιτών πρέπει να είναι ενεργός.
Για να μπορέσει η Κύπρος να περάσει σ΄ ένα ανώτερο επίπεδο οργάνωσης και ανάπτυξης απαιτείται η αξιοποίηση όλων των πολιτών, ανεξάρτητα κομματικής ή ιδεολογικής τοποθέτησης. Μοναδικό κριτήριο πρέπει να αποτελεί η αξία, η δυνατότητα και η βούληση των πολιτών να προσφέρουν στα δημόσια και όχι η κομματική ταυτότητα.
Η έννοια της προσωπικής αστικής και ποινικής ευθύνης πρέπει να εισαχθεί σε όλα τα επίπεδα άσκησης εξουσίας και δημόσιας διοίκησης. Η κουλτούρα της ατιμωρησίας αποτελεί την πηγή οικονομικών σκανδάλων και της διαπλοκής, γι΄αυτό και πρέπει να αντικατασταθεί από την αρχή της μηδενικής ανοχής και της διαφάνειας.
Ο συνεχής εκδημοκρατισμός του πολιτικού μας συστήματος αποτελεί κοινωνική απαίτηση. Τα πολιτικά πρόσωπα πρέπει να είναι υπόλογοι στους πολίτες καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας τους και όχι μόνο στην προεκλογική περίοδο. Η κυριαρχία του λαού πρέπει να είναι διαρκής για να ελέγχονται τα πολιτικά πρόσωπα ως προς την υλοποίηση του Κοινωνικού Συμβολαίου με βάση το οποίο εξασφάλισαν την εμπιστοσύνη και τη ψήφο των πολιτών. Κι΄ αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την εφαρμογή της Αρχής του Ανακλητού, που δίνει το δικαίωμα και την εξουσία στους πολίτες να ανακαλούν τους εκλελεγμένους αντιπροσώπους τους ( Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Βουλευτές, Δημάρχους κτλ) με δημοκρατικές διαδικασίες.
Μόνο με τη συνεχή εμβάθυνση της δημοκρατίας, τη συνεχή διεύρυνση των δικαιωμάτων του πολίτη, τη συνεχή αναβάθμιση του ρόλου των πολιτών, θα υλοποιηθεί το όραμα της συμμετοχικής δημοκρατίας.
Ευρωπαϊκή Ένωση
Η Ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. αναβάθμισε το κύρος και ενίσχυσε τη διεθνή οντότητα του κράτους. Επιβάλλεται η αναβάθμιση του ρόλου και της αξίας της Κύπρου εντός της Ε.Ε. αξιοποιώντας τη γεωστρατηγική της θέση προς όφελος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η εμπειρία από την απόφαση του Γιούρογκρουπ της 25ης Μαρτίου 2013, αλλά και ο τρόπος αντιμετώπισης της Ελλάδας και των άλλων χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου από την Ε.Ε, δημιουργεί πολλά ερωτηματικά ως προς τις πραγματικές αρχές και αξίες που διέπουν τη λειτουργία της Ένωσης. Είναι εμφανές ότι η Γερμανία διεκδικεί ηγεμονικό ρόλο επί της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε βάρος των άλλων εταίρων και της κοινοτικής αλληλεγγύης. Η συμπεριφορά της Γερμανίας αποδεικνύει πως τα στενά Εθνικά οικονομικά συμφέροντα επιβάλλονται σε βάρος των κοινών Ευρωπαϊκών αρχών και οραμάτων.
Οι ηγεμονικές τάσεις υποσκάπτουν τις προοπτικές και καθιστούν το μέλλον τόσο του Ευρώ όσο και της Ε.Ε αβέβαιο, αφού οι πολίτες και οι λαοί χάνουν την εμπιστοσύνη τους προς αυτή. Αν δεν αναχαιτιστεί έγκαιρά ο Γερμανικός ηγεμονισμός, τότε θα τεθεί σε κίνδυνο η ίδια η Ευρωπαϊκή Ειρήνη που αποτελεί το μεγαλύτερο επίτευγμα της Ε.Ε.
Ο τρόπος λειτουργίας του Γιούρογκρουπ, απέδειξε τα μεγάλα κενά που υπάρχουν από τη δημιουργία ενός κοινού νομίσματος χωρίς τη δημιουργία κοινού κράτους.
ΙΔΡΥΤΙΚΉ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ
Β. Προεδρείο
1. Πρόεδρος: Άγης Αγαπίου
2. Ανδρέας Αγγελίδης
3. Βάσος Αργυρίδης
4. Ανδρέας Αποστόλου
5. Πάνος Ιωαννίδης
6. Ειρήνη Μάντολες
7. Αλέξανδρος Μιχαηλίδης
8. Μαρία Μιχαήλ
9. Δώρος Παφίτης
10. Κλεάνθης Σολέας
11. Χριστόδουλος Ταραμουντάς
12. Κυριάκος Τυρίμος
Γ. Προσωρινή Συντονιστική Επιτροπή:
Πρόεδρος: Γιώργος Λιλλήκας
ΛΕΥΚΩΣΙΑ
1. Σίμος Αγγελίδης
3. Άγγελος Γρηγορίου
4. Μάριος Ηρακλέους
5. Χαρά Θωμά
6. Κυριάκος Ιεζεκιήλ
7. Γιώργος Καραγιώργης
8. Αντωνης Κουντουρης
9. Τάσος Κύζας
10. Βασίλης Κυπριανού
11. Αλέξανδρος Μιχαηλίδης
12. Κούλλης Νικολάου
13.. Ανδρέας Παπαδόπουλος
14. Παναγιώτης Σαββίδης
15. Βασίλης Χαπέσιης
16. Λάκης Χατζήκυριακος
ΛΕΜΕΣΟΣ
16. Άγης Αγαπίου
17. Αλέξης Αντωνίου
19. Βάσος Αργυρίδης
20. Μάριος Ιωαννίδης
21. Χρύσω Ιωάννου
22. Πέτρος Κοζάκος
23. Νίκη Μαυρή
24. Ανδρέας Πιττάκαρας
25. Γιώργος Σοφοκλέους
ΛΑΡΝΑΚΑ
27. Ανδρεας Αποστολου
28. Πέτρος Ασσιώτης
29. Μιχαλάκης Μάλλας
30. Θεόδωρος Μανιταράς
31. Άγγελος Μαυροβελής
32. Νικολέττα Νικολαίδου
33. Μιχάλης Παπαγρηγορίου
ΠΑΦΟΣ
33. Αγάπιος Αγαπίου
34. Λένια Ιωάννου
34. Ανδρέας Νικολαίδης
35. Νίκη Οικονομίδου
36. Δώρος Παφίτης
37. Ανδρέας Περατικός
ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ
38. Μιχάλης Θεμιστοκλέους
40. Ανδρέας Λυσής
41. Γεωργία Πασκουή
42. Χρίστος Σενέκκης
43. Βαγγέλης Φλουρέντζος
ΚΕΡΥΝΕΙΑ
44. Γιάννης Κοζάκος
45. Ειρήνη Μάντολες
46. Ανδρέας Σταυρίδης
ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
47. Ειρήνη Σαββίδου Αθήνα
48. Νιόβη Κωνσταντίνου Λονδίνο
49. Νίκος Παφίτης Νέα Υόρκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου