Η Παιδεία για τους αρχαίους Έλληνες ήταν συνώνυμη του πολιτισμού. Το αρχαίο ελληνικό πνεύμα καλλιεργούσε τον πολιτισμό μέσα από τα συγγράμματα των φιλοσόφων, την ομηρική ποίηση, τη μουσική, τη ρητορική, την αρχιτεκτονική και τη γυμναστική. Οι αρχαίοι μαθητές μάθαιναν γραφή και ανάγνωση, αριθμητική, μουσική και γυμναστική.
Κυρίως όμως διδάσκονταν το μαιευτικό διάλογο, δηλαδή την επιχειρηματολογία και την ελεύθερη διατύπωση απόψεων, εξ ου και η Ελλάδα είναι η κοιτίδα της Δημοκρατίας.
Στις μέρες μας το ελεύθερο Δημοκρατικό πνεύμα δοκιμάζεται. Η πανδημία καταργεί πολλά από τα επιτεύγματα της δημοκρατικής
εκπαίδευσης. Μονά θρανία αντί της ομαδικότητας, κανονισμοί και περιορισμοί, μάσκες αντί της προσωπικής έκφρασης. Απομόνωση και ατομικισμός.
Σε όλα αυτά οι εκπαιδευτικοί αντιτάσσουμε το πνεύμα που μας κληροδότησαν οι αρχαίοι ημών προγόνοι. Μιλούμε για δημοκρατία, ελεύθερη έκφραση, αλληλοσεβασμό, δημιουργία. Συνεχίζουμε να συνδιαλεγόμαστε και να μην κάνουμε διάλεξη, να οργανώνουμε δραστηριότητες κριτικής ανάπτυξης και να μην διδάσκουμε από καθ έδρας, να ωθούμε τη δημιουργικότητα και να μην πνίγουμε την έμπνευση των παιδιών. Να βλέπουμε τα παιδιά πίσω και πέρα από τη μάσκα, ως πρόσωπα και όχι ως μονάδες.
Το σχολείο μας είναι δημοκρατικό και πρέπει να παραμείνει τέτοιο εις πείσμα των μέτρων και των περιορισμών. Διότι είμαστε παιδαγωγοί, λειτουργοί κι όχι γρανάζια στείρων κι άχαρων μηχανισμών.
Γράφει η Δρ. Ελένη Κυρατζή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου