 |
| ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ Ερευνήτρια, συγγραφέας |
Ο παράγοντας χρόνος, αν δεν βιαστούμε, δυστυχώς θα μας ξεχάσει και θα μας αφήσει μια θλιβερή μειονότητα, διηγώντας τα να κλαίνε τα τρισέγγονά μας...
Θα αναφερθώ μόνο σε δύο σημεία της ομιλίας του Προέδρου Νίκου Αναστασιάδηπρος την ομογένεια στο βόρειο Λονδίνο, στις 30 Σεπτεμβρίου 2013. Στην αναφορά του σε Ομοσπονδία τύπου Βελγίου και στην αναφορά του σε «όλους τους υπόλοιπους που κατοικούν σήμερα νόμιμα στο νησί». Όσον αφορά την πρώτη αναφορά του «για ένα ομόσπονδο κράτος, όπως θα έλεγα για παράδειγμα το Βέλγιο, ένα κράτος που θα μπορεί να λειτουργεί και σαν ευρωπαϊκό να συμπεριφέρεται...», το λιγότερο που μπορεί ένας να πει είναι ότι ήταν ατυχέστατη. Κατ' αρχήν να θυμίσω (και θα πρέπει να θυμάται και ο ίδιος ο Πρόεδρος) ο πρώτος που αναφέρθηκε στο βελγικό μοντέλο για τη λύση του Κυπριακού ήταν ο ΡαούφΝτενκτάς τη δεκαετία του 1980.
Δεύτερον και κυριότερο, όμως, πρέπει ταυτόχρονα να γνωρίζει ο Πρόεδρος ότι το βελγικό ομοσπονδιακό μοντέλο δεν είναι καθόλου προς μίμηση, αλλά προς αποφυγήν, καθώς είναι γνωστότατο πόσο κοντά έφθασε προς τη διάλυση. Και για να χρησιμοποιήσω και την παρατήρηση γνωστού καθηγητή, που μου σχολίασε τη δήλωση, «αν δεν ήταν εκεί η έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ θα είχε ήδη διαλυθεί».
Όσον αφορά τη δεύτερη αναφορά του, πιστεύω ότι αυτή έγινε για να διορθώσει (και καλά έκανε) σχετική αναφορά του Προέδρου της Κυπριακής Ομοσπονδίας Βρετανίας κ. Πίτερ Δρουσιώτη, ο οποίος, στην εισαγωγική του ομιλία, αναφέρθηκε σε «Ε/κ, Τ/κ,Μαρωνίτες, Αρμενίους, Λατίνους και άλλους». Ο κ. Αναστασιάδης έτρεξε να ξεκαθαρίσει την αναφορά σε «άλλους», διασαφηνίζοντας ότι αυτοί είναι «όσοι κατοικούν σήμερα νόμιμα στην Κύπρο».
Δημογραφική αλλοίωση
Όμως, εδώ πιστεύω η αναφορά τόσο του κ. Δρουσιώτη όσο και του κ. Αναστασιάδη φέρνει στο προσκήνιο ένα από τα πλέον σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας. Εκείνο της δημογραφικής αλλοίωσης. Που δεν περιορίζεται πλέον στα κατεχόμενα εδάφη. Ένα σάρκωμα που ξεκίνησε το 1975 με τον σκόπιμο εποικισμό εξ Ανατολίας από μέρους της κατοχικής Τουρκίας, για να αντικαταστήσει το κενό που άφησαν οι Έλληνες πρόσφυγες. Καταστρέφοντας και λεηλατώντας παράλληλα και καθετί το ελληνικό ορθόδοξο χριστιανικό στα κατεχόμενα, και κτίζοντας μιναρέδες σε κάθε γειτονιά, για να μην αφήσουν ίχνος μαρτυρίας ότι υπήρξε ελληνικό στοιχείο στο κατεχόμενο, κλεμμένο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Και αυτά στα κατεχόμενα. Ενώ στα ελεύθερα εδάφη εξελίσσεται μια άλλη παρόμοια κατάσταση, με τους διάφορους άλλους να εγκαθίστανται και να δημιουργούν ομάδες ξένων παραγόντων, και να εξασφαλίζουν «νόμιμη παραμονή» και να δημιουργούν πλέον επιπρόσθετη οντότητα ως οι «άλλοι νόμιμοι». Επιπλέον, παράλληλα, οι Τουρκοκύπριοι έχουν δημιουργήσει ήδη νέες κοινότητες στις διάφορες πόλεις της ελεύθερης Κύπρου, ενώ κανένας πρόσφυγας δεν «επιτρέπεται» να επανακτήσει τις κλεμμένες του περιουσίες και να ξαναζήσει στα κατεχόμενα. (Οι Έλληνες εγκλωβισμένοι παρέμειναν ελάχιστοι, οι περισσότεροι με ημερομηνία «λήξεως» - άστε που η παραμονή τους είναι γεμάτη από παραβιάσεις των ανθρωπίνων τους δικαιωμάτων και έχουν τη δική τους ιστορία κακομεταχείρισης, δολοφονιών και βαρβαροτήτων).
Η δημογραφική αλλοίωση λοιπόν, που έχει πρώτο συνεργάτη τη ραγδαία αύξηση γεννήσεων από πλευράς ξένων («άλλων») και την υπογεννητικότητα της ελληνικής πλευράς στο νησί, δεν θα αργήσει να καταστήσει το ελληνικό στοιχείο σε ένα ελληνικότατο νησί, με 3.000 ιστορία, μειοψηφία στην ίδιά του την πατρίδα. Η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει και να διοργανώνει παρελάσεις και εκδηλώσεις προς τιμήν της ίδρυσής της (Ημέρα της Ανεξαρτησίας!) όμως πόσο ελληνικό θα παραμείνει το νησί είναι το ερώτημα. Και αυτά, δίχως να υπολογίζουμε και τις πενήντα τόσες χιλιάδες των κουβαλητών εποίκων, στους οποίους είχε γενναιόδωρα δεχθεί να παραχωρήσει νόμιμη διαμονή στο νησί ο τέως Πρόεδρος Δ.Χριστόφιας (μας είπαν ότι οι γενναιόδωρες παραχωρήσεις Χριστόφια θα αποσυρθούν, όμως ακόμα τίποτα τα συγκεκριμένο δεν ακούσαμε).
Αλλαγή πορείας
Γι’ αυτό καλό είναι να λέμε όχι σε κακές λύσεις, όμως, θα πρέπει πλέον (αν δεν είναι ήδη αργά) η κυπριακή κυβέρνηση και όλοι γενικά να σταματήσουν να ανταγωνίζονται ποιο κόμμα ή ποια κίνηση θα παρουσιάζεται περισσότερο πατριωτική και να περιορίζονται στα όχι και μόνο, και να θέσουν στο Εθνικό Συμβούλιο και στη Βουλή θέμα για απόφαση αλλαγής πορείας. Να αποφασίσουν γι’ αυτήν την περιλάλητη, που κατάντησε περιβόητη, «αλλαγή πολιτικής», και να απαιτήσουν οι ίδιοι εκ μέρους του λαού την απελευθέρωση των κατεχομένων από τον τουρκικό ζυγό. Αντί να εκλιπαρούν από τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα, δηλαδή τον κάθε ξένο... σωτηρία και λύσεις, για εμάς δίχως εμάς. Να βγουν οι ίδιοι ανοικτά και να απαιτήσουν τα αυτονόητα. Τι το πλέον εύκολο, δηλαδή, να απαιτήσουν την αποχώρηση των κατοχικών τουρκικών στρατευμάτων, εποίκων και επιστροφή όλων των προσφύγων στα σπίτια τους;
Η δική μας πλευρά μόνη της υποβάθμισε το πρόβλημα από εισβολή και κατοχή σε δικοινοτική διαφορά (που το κατάφερε από το 1977 με τις πρώτες κατευθυντήριες μεταξύ Μακαρίου/Ντενκτάς και έκτοτε δεν κατόρθωσε να το ανατρέψει, ο Μακάριος που είχε μετανιώσει δεν πρόλαβε), υιοθέτησε την τουρκο-βρετανική ρατσιστική διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, και σήμερα η μόνη της απαίτηση για επιστροφή είναι εκείνη της Αμμοχώστου! Που και αυτήν ακόμα οι Τούρκοι θα τη... μελετήσουν, και αν πάρουν ικανοποιητικά ανταλλάγματα αναγνώρισης, θα σκεφθούν να... επιστρέψουν 5-6 γειτονιές. Αν όχι και αυτές συνεταιρικές μαζί τους. Ο παράγοντας χρόνος, αν δεν βιαστούμε, δυστυχώς, θα μας ξεχάσει και θα μας αφήσει μια θλιβερή μειονότητα,διηγώντας τα να κλαίνε τα τρισέγγονά μας...
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ερευνήτρια, συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου