Ο Αντώνης Ξηντάρης, γιος του μεγάλου ρεμπέτη Γιώργου Ξηντάρη από την Σκόπελο, μιλά αποκλειστικά στον «ΦΙΛΟΞΕΝΟ»

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα ΦΙΛΟΞΕΝΟΣ ο Αντώνης Ξηντάρης, γιος του Ρεμπέτη Γιώργου Ξηντάρη από το πανέμορφο νησί της Σκοπέλου, μίλησε για το ρεμπέτικο τραγούδι, για τον μεγάλο δάσκαλό του που δεν ήταν άλλος από τον πατέρα του, για το ουζερί της οικογένειας στην Σκόπελο «Ανατολή», που έγραψε και συνεχίζει να γράφει την δική του ιστορία αλλά και τον τρόπο διασκέδασής του, μιας και είναι νεαρό παιδί.

Στο φωτογραφικό υλικό μας το παραχώρησε ο Αντώνης, που παίζει κιθάρα, μπουζούκι και μπαγλαμά αλλά και τραγουδά,  υπάρχουν και φωτογραφίες από την «Ανατολή», που παίζουν ρεμπέτικα μαζί με τον πατέρα τους.

Ο Αντώνης Ξηντάρης είναι απόφοιτος της ΑΣΟΕΕ αλλά όπως λέγει χαρακτηριστικά δεν παρατάει την μεγάλη μου αδερφή "Ανατολή".

 

1. Αντώνη είσαι γιος του μεγάλου ρεμπέτη Γιώργου Ξηντάρη από την Σκόπελο. Πως αισθάνεσαι; Τι είναι ο πατέρας σου, ο μεγάλος αυτός ρεμπέτης, για σένα;

Kατ' αρχάς αισθάνομαι πολύ περήφανος για το ό,τι έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια για τη συνέχιση και τη διατήρηση αυτού του είδους μουσικής. Ο πατέρας μου είναι για μένα δάσκαλος που με έμαθε από μικρό να αγαπάω και να σέβομαι το ρεμπέτικο.

2. Το μήλο έπεσε κάτω από την μηλιά κι έτσι ασχολείσαι κι εσύ επαγγελματικά με το ρεμπέτικο. Πες μας κάτι παραπάνω.

Aπό πολύ μικρός βγήκα στο "κουρμπέτι" που λένε. Από τα 6 μου με έβαλε ο πατέρας μου εκεί δίπλα του μαζί με τον αδερφό μου ο οποίος ήταν στα 4 στην "Ανατολή" να παίξουμε, όσο μπορούσαμε και φτάναμε τα χέρια μας πάνω στην ταστιέρα, και το "μικρόβιο" του μουσικού πέρασε μέσα μας για τα καλά. Οπότε δεν γινόταν να μην ασχοληθούμε κι εμείς μ' αυτό το είδος μουσικής.

3. Τα καλοκαίρια ο πατέρας σου, εσύ και ο αδερφός σου παίζεται στο ουζερί σας «Ανατολή» στην Σκόπελο. Πρόκειται για ένα μαγαζί που έχει την δική του πλέον ιστορία.

Αυτό το μαγαζί το έχει φτιάξει ο πατέρας μου από το μηδέν με πολύ αίμα. Χαρακτηριστικά του έχω πει ότι "έχεις τρία παιδιά, εμένα, τον αδερφό μου και την Ανατολή την οποία κάποιες φορές την αγαπάς πιο πολύ από μας". Είναι από το 1982 αυτό το μαγαζί. μια ολόκληρη ζωή!!

4. Η Σκόπελος έχει βγάλει πολλούς ρεμπέτες και σίγουρα υπάρχει ένας αλληλοεπηρεασμός μεταξύ σας; Συνεχίζεται αυτό ακόμη;

Η Σκόπελος είχε την τύχη να έχει ανθρώπους που ασχολήθηκαν με το ρεμπέτικο. Πρώτοι που ασχολήθηκαν ήταν ο πατέρας μου, ο Καλαφάτης που έκαναν φοβερό δίδυμο με τον πατέρα μου τότε στα Δειλινά, ο Νίκος Σύρος όπου βρίσκεται στην Γαλλία και τον Παύλο Βασιλείου που κάνανε μαζί με τον πατέρα μου την ρεμπέτικη ιστορία στην Αθήνα όπου πέρασε όλος ο φοιτητικός κόσμος της εποχής εκείνης. Οπότε έχοντας αυτούς για δασκάλους όλο και πιο νέα παιδιά ασχολούνται με το ρεμπέτικο.

5. Φαντάζομαι η «Ανατολή» λειτουργεί ως ένα είδος μουσικής σχολής , αφού εκεί παίζεται τα διάφορα ρεμπέτικα αυθεντικά τραγούδια αλλά και μαθαίνετε νέα κομμάτια αλλά  και ρεμπέτικους δρόμους. Έτσι δεν είναι;

Ανέκαθεν η Ανατολή υπήρξε μουσικό σχολείο για όλους μας. Ακόμα είναι δηλαδή. Χαρακτηριστικά θυμάμαι το καλοκαίρι που μας πέρασε ήμασταν μια βραδιά 4 γενιές μουσικών! Από 16 χρονών έως 61. Οπότε δεν νομίζω πάψει να είναι ποτέ σχολείο.

6. Στην Αθήνα πως είναι τα πράγματα με τα ρεμπέτικα τραγούδια. Ακούει ο κόσμος; Ακούει η νεολαία; Εσύ που εμφανίζεσαι;

Όλο και περισσότερα νέα παιδιά ακούνε, ασχολούνται και ψάχνονται μ' αυτό το είδος μουσικής. Στην Αθήνα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Είναι πολύ σφιγμένος ο κόσμος γι' αυτό και ψάχνει να βρει κουτουκάκια και φθηνά μαγαζιά με καλό φαγητό και καλό κρασί σε λογικές τιμές. Σε τέτοια μαγαζιά παίζουμε κι εμείς με τον αδερφό μου και άλλους φίλους μας μουσικούς.

Τις τρίτες είμαστε στον Εξωστρεφή (Θεμιστοκλέους 70 στην πλατεία Εξαρχείων) με τον αδερφό μου και τον Βασίλη Κορακάκη (τον γιο του Βαγγέλη Κορακάκη), Τετάρτη και Κυριακή βράδυ παίζουμε με τον αδερφό μου στο Κουτούκι της Λυδίας (Λυδίας 35) στην Καισαριανή και την Πέμπτη παίζουμε στο Κουτούκι του Μαραθωνίτη (Υμηττού 253 & Βίνγκελμαν όπισθεν Α' Νεκροταφείου) στο Παγκράτι με τον Βασίλη Κορακάκη και την Ανατολή Μαργιόλα.

7. Γενικά το ρεμπέτικο τραγούδι πως είναι στις μέρες μας;

Ποτέ το ρεμπέτικο δεν ήταν του πολύ κόσμου. Εξέφραζε ένα όχι μεγάλο μέρος της κοινωνίας (αν και δε μπορώ να καταλάβω το γιατί) αλλά η Φραγκοσυριανή, η Συννεφιασμένη Κυριακή και τόσα άλλα ρεμπέτικα τραγούδια θα ακούγονται και θα τραγουδιούνται για πολλούς αιώνες ακόμα.

8. Εσύ στις εξόδους σου ως νέο παιδί σε τι είδους μαγαζιά πας για να διασκεδάσεις με την παρέα σου;

Επί τω πλείστον συχνάζουμε σε ταβερνάκια και κουτούκια αλλά πηγαίνουμε και σε μπαράκια και κέντρα διασκέδασης με διαφορετικά ήδη μουσικής, γιατί η μουσική χωρίζεται σε καλή και κακή ανεξάρτητα από το είδος της.

Τα αδέρφια Ξηντάρη

9. Εκτός από το ρεμπέτικο γνωρίζουμε ότι έχεις τελειώσει και Πανεπιστήμιο. Τι σπούδασες και αν θα εξασκήσεις το επάγγελμά σου;

Εκτός από την επιρροή του πατέρα μου είχα και της μάνας μου η οποία σπούδασε νομική και μας έλεγε πως όποιο επάγγελμα και να ακολουθήσεις θα το κάνεις καλύτερα αν έχεις ένα πτυχίο. Εγώ τελείωσα ΑΣΟΕΕ στο τμήμα Στατιστικής. Αν και θέλω πάρα πολύ να ασχοληθώ με την επιστήμη που σπούδασα, δεν μπορώ να παρατήσω την μεγάλη μου αδερφή "Ανατολή".

10.  Τι μήνυμα θες να στείλεις για το ρεμπέτικο τραγούδι;    

Το ρεμπέτικο τραγούδι είναι και θα είναι διαχρονικό. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρεις ένα ρεμπέτικο τραγούδι που να μη σε εκφράζει σε οποιαδήποτε συναισθηματική κατάσταση κι αν είσαι. Οι στίχοι των τραγουδιών αυτών είναι ποίηση και η μουσική τους πολλές φορές συμφωνικά έργα. Είναι στο DNA μας αυτή η μουσική και δεν πρόκειται να ξεχαστεί και να μην ακούγεται ποτέ.