Κι επειδή τα νέα τρέχουν τρέχουν πάντα με ιλιγγιώδη ταχύτητα, κι είναι πλέον γνωστό ότι η παράσταση μας «Πολυκύμαντη Μνήμη» δεν θα πραγματοποιηθεί- όπως ελπίζαμε όλοι συντελεστές της, εντός Ιουλίου… Δυστυχώς, εγώ και οι συνεργάτες μου που τους ευχαριστώ πολύ για τις πολύμηνες πρόβες και το μεράκι που επέδειξαν… δεν καταφέραμε με τις προτάσεις μου προς συγκεκριμένους χώρους, φορείς, τίποτα. Δεν έγιναν αποδεκτές. (και δε χρειάζεται να αναφερθώ συγκεκριμένα... από τον περασμένο Φεβρουάριο είχαμε στείλει τις προτάσεις μας).
Υπάρχει όντος και μια έξαρση εκδηλώσεων επετειακά για τα «πενήντα χρόνια τουρκικής κατοχής στην Κύπρο».Κρατάμε ωστόσο τις πολύ κουραστικές κι εξαντλητικές πρόβες, της συγκεκριμένης κορυφαίας- για τον γράφοντα – παράστασης, σε μια μελλοντική ίσως προοπτική. (η παράσταση περιελάμβανε και μελοποιημένα ποιήματα γνωστών δημιουργών: Ανδρέα Θωμά, Ρήνας Κατσελλή, Χρήστου Μαυρή, Αντιγόνης Παπαδοπούλου, Κλείτου Ιωαννίδη, Ντίνου Κουμπάτη κ.α, δοσμένα όλα με ένα θεατρικό τρόπο ερμηνείας κι εξαιρετικής σημασίας, γραμμένα όλα τα πενήντα χρόνια κατοχής.. ).Όλα τα παραδίδει ο άνθρωπος αν τύχει στην πορεία της ζωής του. Την ψυχή του ποτέ έτσι αβασάνιστα. Δεν υπάρχουν θύτες και θύματα στις σχέσεις των ανθρώπων. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που έχουν λάθος κλειδιά για λάθος ψυχές. Και ακόμη κι αυτή η μικρή παραδοχή θα ήταν ικανή να φτιάξει μια πιο αληθινή σχέση. Αλλά ούτε αυτό ο εγωισμός μας δεν το αντέχει. Όχι.... "Εγώ είχα το σωστό κλειδί...εσύ δεν ήθελες να ανοίξεις την ψυχή σου" κι “Ο Άνθρωπος Είναι Ον Δίποδο, Άπτερο Και Αχάριστο.”Έχω ζήσει με πολλά αχάριστα όντα στην όλη καλλιτεχνική (και μη) πορεία ζωής μου.... Της αχαριστίας έπεται η αναισχυντία~(Ξενοφών). Κι εγώ επειδή δεν γλύφω τις πατούσες κανενός, έχω να λέω…!
Όσο παράδοξο και να σας ακουστεί αυτό που θα πω, οι ηττημένοι είναι αυτοί που γράφουν την ιστορία, όχι οι νικητές. Οι νικητές είναι συνήθως άνθρωποι μέσης ευφυϊας, χωρίς όραμα και φαντασία, τρομακτικά μέτριοι άνθρωποι που χτίζουν παλάτια πάνω σε αυτήν ακριβώς τη μετριότητα τους. Καλλιεργούν τριγύρω τους τη μετριότητα, την εμπλουτίζουν με μίσος για κάθε τι πρωτόγνωρο, και νικούν. Αφήστε τους λοιπόν να νικήσουν ,να σας χάσουν αφού δεν μπορούν να σας κερδίσουν...
Το πλήθος εύκολα τους ακολουθάει, γιατί βλέπει σε εκείνους τον εαυτό του, καταλαβαίνει ότι μπορεί κι εκείνος να γίνει Σπουδαίος, Νικητής, χωρίς να προσπαθήσει ιδιαίτερα.
Μέσα σε αυτή τη θάλασσα της μετριότητας και της οπισθοδρομικότητας είναι αναπόφευκτο να ηττώνται όσοι τολμούν να υπερασπιστούν το καινούριο. Ύστερα είναι και το χρήμα όσοι το στερήθηκαν και τώρα θα το έχουν. Γι αυτό κι όπως έχω ξαναπεί, δεν έχει σημασία η ποιότητα ή η βαρύτητα ενός συγκεκριμένου έργου, σημασία είναι «ποιόν» (κομματικό μηχανισμο) ξέρεις για το προωθήσεις!! Να θυμάστε ότι για όλους εμάς. η Ελευθερία έκφρασης και η χαρά της δημιουργίας «είναι αιωνιότητα». Αν μπορούμε να ορίσουμε την αιωνιότητα εμπειρικά, ως άνθρωποι πεπερασμένοι, θα μπορούσαμε, απλά, να πούμε πως αιωνιότητα είναι αυτό που αποζητούμε όταν είμαστε χαρούμενοι. Και είμαστε λυπημένοι τώρα. Θέλαμε η στιγμή να κρατήσει για πάντα, αμετάβλητη. Άλλωστε το μέλλον υπάρχει μόνο αυτή τη στιγμή, όπως όλα. Κι εγώ έχω αποφασίσει να ζήσω από χρόνια Ελεύθερος, με όλα τα τιμήματα, αφού έζησα όλα τα στάδια της «μαύρης τρύπας του πολιτισμού» των ανθρώπων ..πλήρης όμως! Νομίζετε ότι επιβιώνουμε με συμβιβασμούς, υποκλίσεις κι άλλα παρελκόμενα. Όχι! Παρόλα αυτά νομίζετε σαν έξυπνοι έχετε την ψευδαίσθηση ότι γνωρίζετε τα πάντα. Λύνω για άλλη μια φορά λοιπόν τα πανιά (κι ας μην πολυχαίρονται οι πολέμιοι μου) σπουδάζοντας των ανέμων την ένταση και τη φορά… και θα δούμε στο χρόνο τα «γιατί» και τα «διότι», δίνοντας απαντήσεις.
Είθε λοιπόν, ο ζωοδότης ήλιος, η πλανεύτρα θάλασσα και η θερινή ραστώνη να μας κάνουν όλους, να αναλογιστούμε τρόπους για καλύτερα καλοκαίρια αλλά και χειμώνες…
Υ.Γ: Το υστερόγραφο σήμερα αφορά αγράμματους. ατοιχείωτους κι έξυπνους πατρώνους κυρίως...αυτό!....Θέλει λοιπόν εξάσκηση να χτίσεις κουράγιο. Θέλει δουλειά. Αν θέλεις να σηκώσεις 100 kg θα ξεκινήσεις με τα 10 θα πας στα 20 και κάποια στιγμή θα φτάσεις και τα 100.
Θέλει κουράγιο να δεις ποιος πραγματικά είσαι! Θέλει κουράγιο να παραδεχτείς… Άνθρωποι με κουράγιο φτιάχνουν καλύτερους κόσμους.
Ανδρέας Α. Αρτέμης
Μουσικοσυνθέτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου