Ενός κακού μύρια έπονται – Διπλά δημοψηφίσματα

Φανούλα Αργυρού

Μετά από 56 χρόνια η Τουρκία κατορθώνει το απίστευτο για την τότε εποχή. Τη  ξεχωριστή αυτοδιάθεση μιας μειονότητας του 18% των Τουρκοκυπρίων. Ένα αίτημα που εξασφάλισε από τον τότε Υπ. Αποικιών της Βρετανίας με την μυστική συμφωνία στην Κωνσταντινούπολη στις 16 Δεκεμβρίου 1956 και την οποία ανακοίνωσε από τη Βουλή των Κοινοτήτων ο εν λόγω υπουργός στις 19 Δεκεμβρίου 1956.  Σε τελική λύση του Κυπριακού να έχουν οι Τουρκοκύπριοι το δικαίωμα αυτοδιαθέσεως με δημοψήφισμα... (Βλέπε «Διζωνική Εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας 1955-2011» της γράφουσας).

Ανακηρύχτηκε η Κυπριακή Δημοκρατία στις 16 Αυγούστου 1960 αλλά τόσο οι Τούρκοι φανερά και προκλητικότατα (1963/64) μέχρι και μετά  τις δύο τουρκικές εισβολές να επιδιώκουν το ζητούμενο όσο και οι Βρετανοί πότε παρασκηνιακά και πότε επιτήδεια  προς το στόχο τους πορευόμενοι...

Πέρασαν και εδώ χρόνια και ζαμάνια μετά τις δύο τουρκικές βάρβαρες εισβολές που συνεχίζονται επι του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας και  παρόλες τις αντιδράσεις του λαού οι «ηγέτες» της Κυπριακής Δημοκρατίας σαν κουρτισμένα παπαγαλάκια, άξεστοι και ανίκανοι να υπηρετήσουν τα εθνικά συμφέροντα του τόπου υποκύπτοντας, προσκυνώντας, βοηθώντας μάλιστα στην ετοιμασία των ξένων σχεδίων,  μας καταστάλαξαν επί προεδρίαςΓλ. Κληρίδη στην προετοιμασία του λεγόμενου Σχεδίου Ανάν το 2002.

Τελικά και αφού δέχθηκε ο επόμενος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας  Τ. Παπαδόπουλος την επιδιαιτησία του τότε Γ.Γ. του ΟΗΕ κ. Κόφι Ανάν,  μας κατεβάσανε, πλήρως εξοπλισμένο για την διάλυση και τουρκοποίηση της πατρίδας μας  (με δικό μας κάλεσμα πλέον),  το επώνυμο (αγγλικό μεν)  έκτρωμα ονόματι Σχέδιο Ανάν.

Το έκτρωμά τους συνοδευόταν και από ένα ΔΙΠΛΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ. Το οποίο αντί να το απορρίψει η τότε ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας το δέχθηκε για να...γλυτώσει από το Σχέδιο Ανάν!   Καλά παιδιά η δική μας πλευρά, ποτέ δεν διανοείται  να πει ΟΧΙ σε τίποτα. Ποτέ δεν καταδέχονται να μελετήσουν την προϊστορία της βρετανικής και τουρκικής πολιτικής, πολυπράγμονες, παντογνώστες οι ίδιοι. Δέχθηκε ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος το διπλό δημοψήφισμα και κάλεσε το λαό να πει ΟΧΙ δίχως να εκτιμηθούν οι επιπτώσεις ενός διπλού δημοψηφίσματος. Που είχε μια τόσο σημαντική προιστορία. Στο οποίο εν τω μεταξύ ψήφισαν κατά πλειοψηφία παράνομοι Τούρκοι κουβαλητοί, προιόν εγκλήματος πολέμου. Αυτό επεδίωκαν Τούρκοι και Άγγλοι από το 1956 για να εμπεδώσουν το δικαίωμα της τουρκικής μειονότητας του 18% ως ξεχωριστού «λαού» στο νησί.  Με δική μας συγκατάθεση!

Πέρασαν και από τότε κάποια χρόνια με μαύρες εμπειρίες, Μαρί και οικονομικό χάος, καινάσου  που μας ήλθε το τίμημα της αποδοχής εκείνου του διπλού δημοψηφίσματος το 2004!!  Και παρόλο ότι η δική μας πλευρά προσποιήθηκε έκτοτε να μην θυμάται τι έγινε, να μην επιρρίπτονται ευθύνες σε  «εθνάρχες» σήμερα ξέσπασε το πράγμα μέσω... Αθηνών και πληθωρικού Ευάγγελου Βενιζέλου (μαύρες θύμισες με κάποιο άλλο Ευάγγελο τον Αβέρωφ). Ο  οποίος βγήκε από  το πλέον  επίσημο βήμα, ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου να ενημερώσει ότι:

«Έχω συμφωνήσει με τον Τούρκο ομόλογό μου Αχμέτ Νταβούτογλου να δεχθούμε, εγώ τον εκπρόσωπο της τουρκοκυπριακής κοινότητας και εκείνος της ελληνοκυπριακής. Οι κοινότητες, είναι θεσμοθετημένες. Οι συναντήσεις αυτές θα γίνουν αφού εκδοθεί το κοινό ανακοινωθέν, θα αναφέρεται στα ψηφίσματα του ΟΗΕ, στο κοινοτικό κεκτημένο και εφόσον το πολιτειακό σύστημα, θα είναι ομοσπονδία, θα στηρίζεται σε τρεις αρχές: Της ενιαίας νομικής προσωπικότητας, και της μίας και ενιαίας ιθαγένειας και κυριαρχίας. Η λύση, θα δοθεί με δημοψηφίσματα στη βάση της αρχής της αυτοδιάθεσης!» (Σημερινή 21.1.2014 του Γιάννου Χαραλαμπίδη «Λύση στη βάση αυτοδιάθεσης»)

Τελικά,  πόσο πεπεισμένοι  ήσαν οι Τούρκοι το 1957,  όταν έλεγαν στους Βρετανούς ότι με την βοήθεια των Ελληνοκυπρίων θα κατάφερναν τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία... 

Ενός κακού πάντοτε μύρια έπονται... 

Φανούλα Αργυρού

Ερευνήτρια/συγγραφέας

Λονδίνο

21.1.2014