Την δική της ιστορία έχει η εκκλησία της Παναγίας Φανερωμένης στην Μεσόγη που θα λειτουργήσει την Τρίτη της Λαμπράς.
Με θρησκευτική ευλάβεια οι κάτοικοι της Μεσόγης θα γιορτάσουν την Τρίτη της Λαμπρής την δική τους Παναγιά, την Φανερωμένη! Σ ένα μικρό εκκλησάκι με μια όμως μακρά ιστορία.
Οι μνήμες στρέφονται πολλά χρόνια πίσω. Ο συνταξιούχοςεκπαιδευτικός Αλέκος Γεωργίου ξεδιπλώνει τις θύμησές του και μιλά στο ΚΥΠΕ.
Το εκκλησάκι της Παναγίας της Φανερωμένης, λέει, κτίστηκε από τον μακαριστό πατέρα του Αριστόδημο Γεωργίου Κέρπη και την μητέρα του Ευαγγελία στο μικρό τότε χωριουδάκιΜεσόγητης επαρχίας Πάφου που σήμερα αποτελεί μια από τις ευημερούσες κοινότητεςσε απόσταση αναπνοής από την πόλη της Πάφου.
Από τη περιοχή της Μεσόγηςαναφέρει ο κ. Αλέκος Γεωργίου «διέρχονταν από τα παλαιά χρόνια πολλοί άνθρωποι είτε για να μεταφέρουν ξυλεία από το δάσος της Πάφου είτε για τμεταλλεύματα της περιοχής της Π. Χρυσοχούς, με αμάξια με βόδια, κατευθύνονταν προς την Κάτω Πάφο η οποία ήταν και το εξαγωγικό λιμάνι της Κύπρου. Με την έλευση του χριστιανισμού, όταν ο Παύλος και Βαρνάβας διέδωσαν τον χριστιανισμό, πολλοί ειδωλολατρικοί βωμοί κατεδαφίστηκαν και πάνω σ’ αυτούς κτίστηκαν οι εκκλησίες».
Ως παράδειγμα ο κ. Γεωργίου αναφέρθηκε στην εκκλησία των Κουκλιών της Πάφου και άλλων εκκλησιών που υπάρχουν ακόμα απομεινάρια από κιονόκρανα. Το ίδιο και στην Μεσόγη όπου δεκαετία του 60 υπήρχε ένα κιονόκρανο που ωστόσο δεν υπάρχει σήμερα.
«Μαρτυρία για την ύπαρξη της εκκλησίας Αγίας Φανερωμένης υπάρχει στο κτηματολόγιο με την έλευση των Άγγλων οι οποίοι χαρτογράφησαν την Κύπρο ολόκληρη αλλά και στο βιβλίο της Αγγελικής ΝικολαίδουΣμυρλή “ Γαλάτειας και Πυγμαλίωνος» Μάλιστα την εκκλησία όπως αναφέρει στο βιβλίο της η Αγγελική Σμυρλή την επισκέπτονταν οι κάτοικοι της πόλης, του Κτήματος όπου άναβαν ένα κερί στην χάρη της Παναγίας».
Μέσα από τις αφηγήσεις του πατέρα του ο κ. Γεωργίου
Μαθαίνει ότι στο μέρος όπου βρίσκεται σήμερα το εκκλησάκι υπήρχε ένα συνονθύλευμα από λάσπες και πέτρες όπου οι χωρικοί έβαζαν τα ζώα τους για να ξεκουραστούν και πλάι υπήρχε μια εικόνα και ένα καντήλι που άναβε συνεχώς.
Η καταστροφή της εκκλησίας οφείλεται σε δύο λόγους είτε από τους μεγάλους σεισμούς που έπληξαν την Επαρχία Πάφου κατά το δεύτερο ήμισυ του 4ου αιώνα είτε από τις διαδοχικές επιθέσεις των Σαρακηνών, των Αράβων και των Περσών οι οποίες μάστιζαν ολόκληρη την Κύπρο. Η δε κατοχή από τους Βενετούς και τους Τούρκους δεν επέτρεπε την ανέγερση των χριστιανικών ναών.
Συνεχίζοντας την αφήγηση ο κ. Γεωργίου είπε πως ο μακαριστός πατέρας του που ορφανεύθηκε από μικρή ηλικία θυμόταν αυτό το σκηνικό το οποίο μετέφερε σ’ όλη του την ζωή. Είχε μάλιστα μεταναστεύσει στο Κάιρο της Αιγύπτου στην αρχή του 19ου αιώνα, όταν ήταν στην τρυφερή ηλικία των 12 χρόνων , για να ξοφλήσει ένα χρέος που του άφησε ο πατέρας του περίπου 100 ΛΚ. Μετά την αποπληρωμή του χρέους του και αφού δημιούργησε δική του δουλειά αισθάνθηκε την ανάγκη να πράξει το χρέος του προς την εκκλησία με την παρότρυνση της γυναίκας του Ευαγγελίας .Τότε ήταν που άρχισε το κτίσιμο της εκκλησίας το 1934 και η συμπλήρωση της ολοκληρώθηκε στις 18 Οκτωβρίου του 1963 από τον Γενάδιο τότε Μητροπολίτη της Πάφου.
Ο κ. Γεωργίου συνέχισε το έργο του πατέρα του επιδιορθώνοντας την οροφή της μικρής εκκλησίας με κεραμίδια που συγκέντρωσε από τις περιοχές Πάφου και Λεμεσού σε μια προσπάθεια να συνεχιστεί αυτή η εκκλησιαστική παράδοση.
κυπε
