Οι μαθητές του αλλά και ολόκληρο
το νησί τον εκτιμούσαν.
Το περασμένο καλοκαίρι
συναντηθήκαμε στο νησί μας. Καθίσαμε στην καφετέρια, τα είπαμε…Δεν ήταν ο
Αντώνης που ήξερα. Του έδωσα κουράγιο τόσο εγώ όσο και η γυναίκα μου. Την
τελευταία μέρα πριν φύγω από τη Σκόπελο ήρθε και με βρήκε στην παραλία. Τον
αποχαιρέτησα και με κοίταξε με ένα περίεργο βλέμμα λες και δεν θα ξαναβρισκόμασταν.
Γιατί ρε φίλε μας την έκανες;
Εμείς θα σε αγαπάμε και θα σε θυμόμαστε. Θα θυμόμαστε τις όμορφες στιγμές που
περάσαμε στη Σκόπελο, στη Θεσσαλονίκη. Ήσουν η ψυχή της παρέας. Πάντα με τα
αστεία σου. Όταν είμασταν ακόμη φοιτητές, τα καλοκαίρια έκλεινες το πρόγραμμα στα μπουζούκια με τον δικό σου ιδιαίτερο τρόπο.
Στο καλό φίλε μου. Στο καλό. Να είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια ... Κυρία Ελένη, Σπύρο, Κατερίνα, Γιώργο, Κατερίνα. Κουράγιο. Ο Αντώνης θα είναι ψηλά και θα μας προσέχει, γιατί αγαπούσε τον κόσμο. Μας αγαπούσε όλους, όπως άλλωστε τον αγαπούσαμε κι εμείς.
Σίγουρα βρήκε καλή παρέα εκεί πάνω. Τον καπετάν Μανώλη τον πατέρα του, το καπετάν Γιώργη τον πατέρα μου που τον εκτιμούσε, τον συμμαθητή του και ξάδερφό μου Πέτρο Καβούρη, που έφυγε νωρίς.
Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει την
Τετάρτη 19 Απριλίου, στις 11.30, στον Άγιο Νικόλαο Σκοπέλου.
Πέτρος Κεχριώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου