 |
"Η συγγραφέας σε ηλικία 4 χρόνων στα χρόνια της προσφυγιάς στο τουρκοκυπριακό χωριό Καντου όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε"
Ξεριζωμός. Μια λέξη που για
κάποιους είναι απλώς ιστορικός όρος. Για εμάς, είναι ουλή βαθιά και ανεπούλωτη.
Το 1974, η τουρκική εισβολή στην Κύπρο δεν ήταν απλώς στρατιωτική επιχείρηση·
ήταν τραγωδία. Ήταν διασκορπισμός της οικογένειας. Ήταν δάκρυα, λιγμός,
σπαραγμός. Ήταν ο βίαιος διωγμός από τη γη που μας γέννησε.
Οι γονείς μου, οι παππούδες μου,
έφυγαν κυνηγημένοι, με τις βόμβες να σκίζουν τον ουρανό και το χώμα να καίγεται
κάτω από τα πόδια τους. Άφησαν πίσω σπίτια, εικόνες, ελιές, τάφους. Και πήραν
μαζί τους μόνο την ψυχή τους, γεμάτη τρόμο και πίστη. Πίστη πως κάποτε η
πατρίδα θα μας ξαναδεχτεί ελεύθερη.
Ο δρόμος προς το άγνωστο δεν είχε
χάρτη. Είχε μόνο σιωπή, φόβο και προσφυγικούς καταυλισμούς. Κι όμως, εκεί
γεννήθηκε η δύναμη. Μέσα στη φτώχεια, μέσα στον πόνο, άνθισε η αξιοπρέπεια.
Εκεί κρατήθηκαν ψηλά η γλώσσα μας, η οικογένειά μας, η πίστη μας.
Γι’ αυτό δεν ξεχνώ. Δεν είναι
εμμονή· είναι καθήκον. Είναι ευθύνη απέναντι σε όσους έχασαν τη ζωή τους, σε
όσους σιώπησαν για να ζήσουμε εμείς. Και είναι φωνή απέναντι σε όσους σήμερα
θέλουν να μας κάνουν να σωπάσουμε. Όχι. Δεν θα αποσιωπήσουμε την ιστορία μας
για να μη “χαλάσουμε το κλίμα”.
Δεν ξεχνώ ποια είμαι. Είμαι
Ελληνίδα της Κύπρου. Χριστιανή Ορθόδοξη. Δεν έχω ομπρέλα εξουσίας, δεν είμαι
φερέφωνο κανενός. Δεν ανήκω σε οργανωμένα στρατόπεδα. Έχω μόνο τον ανοιχτό μου
ορίζοντα και την καρδιά μου ελεύθερη.
Η μνήμη είναι το όπλο μας. Η
Ιστορία δεν γράφεται με συμφωνίες πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά με αίμα,
αλήθεια και μαρτυρία. Αν σβήσουμε τη μνήμη, σβήνουμε κι εμάς.
Δεν θα σιωπήσω. Δεν θα προδώσω.
Θα κρατώ την Ιστορία της Κύπρου ζωντανή. Για τους δικούς μου. Για εσάς. Για
όλους.
Δεν Ξεχνώ.
ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΥΤΣΑ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ,
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ,
ΠΡΌΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΣΩΤΗΡΗΣ
ΚΟΡΥΤΣΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου