«Η Ανατολή είναι μεγάλο πανεπιστήμιο για μας». Ο Θοδωρής Ξηντάρης από την Σκόπελο, παραχώρησε συνέντευξη στον ΦΙΛΟΞΕΝΟ

Ο Θοδωρής Ξηντάρης από την Σκόπελο. Γιος του μεγάλου ρεμπέτη Γιώργου Ξηντάρη, παραχώρησε συνέντευξη στον ΦΙΛΟΞΕΝΟ.

Μας μίλησε γενικά για το ρεμπέτικο και το «μικρόβιο» που έχει μέσα του, αφού αν και απόφοιτος Πανεπιστημίου ασχολείται επαγγελματικά με την μουσική, την ρεμπέτικη μουσική.

 Παίζει μπουζούκι και τραγουδά ρεμπέτικα μαζί με τον αδερφό του αλλά και τον πατέρα του τα καλοκαίρια στο ουζερί τους, την «Ανατολή», την μεγάλη τους αδερφή, όπως την αποκαλούν. Η Ανατολή, όπως λέγει χαρακτηριστικά, είναι μεγάλο πανεπιστήμιο για μας.

Προσγειωμένος ο Θοδωρής Ξηντάρης και με πολύ καλές απόψεις, συνεχίζει να υπηρετεί το ρεμπέτικο τραγούδι. Δάσκαλός του βέβαια ήταν ο πατέρας του από τον οποίο μαθαίνει καθημερινά και νέα πράγματα.

 

1. Θοδωρή είσαι γιος του μεγάλου ρεμπέτη Γιώργου Ξηντάρη από την Σκόπελο. Πως αισθάνεσαι; Τι είναι ο πατέρας σου, ο μεγάλος αυτός ρεμπέτης, για σένα;

Κατ’ αρχήν θέλω να σας ευχαριστήσω για την παραχώρηση της συνέντευξης! Σίγουρα είναι μεγάλη τιμή να έχεις ένα τέτοιο όνομα στην πλάτη σου και συνάμα μεγάλο βάρος! Όπως γίνεται σε πολλές περιπτώσεις που ο γονιός είναι μεγάλο όνομα, υπάρχει το άγχος αν θα ανταπεξέλθεις ως παιδί του, στα στάνταρ και τα δικά του και των υπολοίπων. Δεν πιστεύω ότι θα μπορέσω ποτέ να τον δω όπως τον βλέπουν όλοι οι υπόλοιποι  αλλά ως τον αρχικό μου δάσκαλο στο να μπω στον «χορό» του ρεμπέτικου.    

 2. Το μήλο έπεσε κάτω από την μηλιά κι έτσι ασχολείσαι κι εσύ επαγγελματικά με το ρεμπέτικο. Πες μας κάτι παραπάνω.

Ασχολούμαι με το ρεμπέτικο από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου! Στην αρχή ήταν τελείως ερασιτεχνικά, μιας και δεν ξέραμε που να βάλουμε τα χέρια μας πάνω στο μπαγλαμά, αλλά σιγά σιγά (και με την βοήθεια του μεγάλου) και με την βοήθεια φυσικά της Ανατολής, μπορέσαμε και εντρυφήσαμε περισσότερο στο ρεμπέτικο.  

 3. Τα καλοκαίρια ο πατέρας σου, εσύ και ο αδερφός σου παίζεται στο ουζερί σας «Ανατολή» στην Σκόπελο. Πρόκειται για ένα μαγαζί που έχει την δική του πλέον ιστορία.

Όπως έχει πει και ο αδερφός μου, η Ανατολή είναι η μεγάλη μας αδερφή! Το μαγαζί λειτουργεί απ’ το 1982 και ο πατέρας μου το πήρε ερείπια και το έχτισε σχεδόν μόνος του (όντας καλός χτίστης) σ’ αυτό που ξέρουμε. Έχει μεγάλη ιστορία το μαγαζί (και κυριολεκτικά και μεταφορικά) και φυσικά επηρέασε πολύ και εμάς και φυσικά την Σκόπελο.

 4. Η Σκόπελος έχει βγάλει πολλούς ρεμπέτες και σίγουρα υπάρχει ένας αλληλοεπηρεασμός μεταξύ σας; Συνεχίζεται αυτό ακόμη;

Φυσικά και γίνεται αυτό και ευτυχώς που γίνεται αυτό! Υπάρχουν πολλοί μουσικοί που ασχολούνται με το ρεμπέτικο στη Σκόπελο, ερασιτεχνικά και μη, και αυτός ο αλληλοεπηρεασμός μας βοηθάει όλους στο να «γουστάρουμε» περισσότερο όταν παίζουμε παρέα, «κλέβοντας» ιδέες ο ένας απ τον άλλον!

5. Φαντάζομαι η «Ανατολή» λειτουργεί ως ένα είδος μουσικής σχολής , αφού εκεί παίζεται τα διάφορα ρεμπέτικα αυθεντικά τραγούδια αλλά και μαθαίνετε νέα κομμάτια αλλά και ρεμπέτικους δρόμους. Έτσι δεν είναι;

Πάλι θα σας πω αυτό που λέμε κάθε φορά με τον αδερφό μου: Η Ανατολή είναι μεγάλο πανεπιστήμιο για μας. Είναι φορές που ο μεγάλος λέει ένα άγνωστο τραγούδι που ούτε εμείς δεν το ξέρουμε! Εκτός από τα πολλά τραγούδια που μάθαμε πάνω στην Ανατολή, μάθαμε να είμαστε και επαγγελματίες πάνω σε αυτό που κάνουμε. Γι αυτό η Ανατολή έχει παίξει μεγάλο ρόλο στο να γίνουμε καλύτεροι μουσικοί, απ’ όλες τις απόψεις.

 6. Στην Αθήνα πως είναι τα πράγματα με τα ρεμπέτικα τραγούδια. Ακούει ο κόσμος; Ακούει η νεολαία; Εσύ που εμφανίζεσαι αν και νομίζω μέχρι πρόσφατα ήσουν φαντάρος;

Ναι, φαντάρος είμαι αλλά τελειώνω κι εγώ σιγά σιγά (Λελέ που λέμε!) γι αυτό και κάνω κάποια «εξτραδάκια» που λέμε σε μουσικές σκηνές πιο πολύ . Η νεολαία έχει αρχίσει και μαθαίνει τα ρεμπέτικα και αυτό που με χαροποιεί είναι ότι πολλοί έχουν αρχίσει και παίζουν ρεμπέτικα τραγούδια είτε ερασιτεχνικά, είτε επαγγελματικά σε ταβέρνες και κουτούκια. Υπάρχουν και μαγαζιά τέτοια τα οποία υποστηρίζουν αυτό το στυλ τραγουδιών φυσικά που βοηθάνε στην άνθιση του ρεμπέτικου γιατί εκεί ξαναγυρνάει ο κόσμος.   

 7. Γενικά το ρεμπέτικο τραγούδι πως είναι στις μέρες μας;

Θα γίνω γραφικός αλλά ισχύει ότι το ρεμπέτικο τραγούδι είναι διαχρονικό και θα είναι πάντα. Κι αυτό γιατί όχι μόνο είναι η ιστορία μας (παράδειγμα η Συννεφιασμένη Κυριακή) αλλά και γιατί το ρεμπέτικο μιλάει για όλα τα συναισθήματα και όλες τις καταστάσεις. Την χαρά, την λύπη, τον χωρισμό, την ξενιτιά τον θάνατο… Μέχρι και για τσόκαρα έχει γραφτεί τραγούδι! Όσο τραγουδιέται ακόμη ο «δεύτερος Εθνικός μας Ύμνος» (όπως μ’ αρέσει να λέω την Συννεφιασμένη Κυριακή) το ρεμπέτικο δεν πρόκειται να πεθάνει ποτέ! 

 8. Εσύ στις εξόδους σου ως νέο παιδί σε τι είδους μαγαζιά πας για να διασκεδάσεις με την παρέα σου;

Επειδή έχουμε το «μικρόβιο» όπως λέει και η μάνα μου, φυσικά θα πάμε και σε κουτούκια και σε μαγαζιά στα οποία παίζουν φίλοι. Προσωπικά όμως θα πάω και σε μαγαζί που θα παίζει Jazz ή Swing ή ακόμη και Rock, έχοντας περάσει και απ’ την φάση του Rock στα λυκειακά μου χρόνια! 

9. Εκτός από το ρεμπέτικο γνωρίζουμε ότι έχεις τελειώσει και Πανεπιστήμιο. Τι σπούδασες και αν θα εξασκήσεις το επάγγελμά σου;

Έχω σπουδάσει Ψηφιακά Συστήματα στο Πανεπιστήμιο Πειραιά αλλά το «μικρόβιο» δεν φεύγει δυστυχώς ή ευτυχώς! Δεν νομίζω να εξασκήσω το επάγγελμα μου (βιοποριστικά τουλάχιστον) αλλά για προσωπικό μου χόμπι πιο πολύ. Ποτέ μην λες ποτέ βέβαια! Μάθε τέχνη κι άστηνα δεν λένε? 

10. Τι μήνυμα θες να στείλεις για το ρεμπέτικο τραγούδι;

Το ρεμπέτικο δεν είναι μόνο ένα είδος μουσικής για μένα. Είναι και ένας τρόπος ζωής. Είναι η αρχή να το πω κι έτσι. Είναι παλιακό και αμόλυντο. Είναι μπερμπάντικο και μερικές φορές λουφαδόρικο! Είναι μαγκίτικο όχι όμως με την σημερινή έννοια, αλλά με την έννοια του σταράτου, ντόμπρου και ξηγήσιμου. Γι αυτά λοιπόν χαίρομαι που έχω «μπει» στον κόσμο του ρεμπέτικου γιατί πολλές φορές ενστερνίζομαι κάποιο απ’ τα παραπάνω (πολλές φορές και όλα) τα οποία μ’ έχουν κάνει καλύτερο όχι μόνο μουσικό αλλά και άνθρωπο.