Το είπε και το
έκανε αυτή τη φορά. Ο ξάδερφος Δημήτρης Καβούρης (δεξιά) ευχαριστεί όλο τον κόσμο που
τον στήριξε όλα αυτά τα χρόνια στο εστιατόριο «Κληματαριά» στο παλιό λιμάνι
Σκοπέλου και αύριο μαγειρεύει σε αυτό το
θαυμάσιο μαγαζί για τελευταία φορά.
Αποφάσισε να «ρίξει αυλαία» μετά από
σαράντα χρόνια. Σαράντα χρόνια στην κορυφή. Ένα εστιατόριο που άφησε εποχή, που
έγραψε ιστορία. Και ποιος δεν πέρασε από εκεί.
Πέρασα κι εγώ από
την Κληματαριά (αριστερά). Ήμουν δέκα χρονών όταν άνοιξε, γύρω στο 1978. Ο πρώτος βοηθός σερβιτόρου,
φυσικά μαζί με τα ξαδέρφια μου Δημήτρη και τον συγχωρεμένο Πέτρο Καβούρη. Το
γενικό πρόσταγμα είχε τότε ο θείος μου Γιάννης Καβούρης, ο Γκάλη όπως τον
αποκαλούσαμε. Εκεί και η συγχωρεμένη η θεία μου η Σοφία. Μαζί μας τότε στο ξεκίνημα ο Θωμάς ο μάγειρας, ο Σπύρος ο σερβιτόρος και ο Νίκος βοηθός σερβιτόρου. Από τότε και κάθε καλοκαίρι επί σειρά ετών ήμασταν όλοι εκεί. Η
Κληματαριά ήταν και παρέμεινε μια οικογενειακή υπόθεση.
Ξέρω ξάδερφε ότι,
η πίεση της δουλειάς αυτής που διάλεξες ήταν μεγάλη. Δεν είχε για σένα γιορτές, αργίες, καλοκαίρια.
Έφτιαξες όμως, ένα όνομα μιας και από το 2000 είχες αναλάβει πλήρως την
Κληματαριά. Μαζί με την Ουρανία, το Γιάννη και την Αλεξάνδρα κάνατε θαύματα. Καιρός
να ξεκουραστείς και να χαρείς την οικογένειά σου.
Είμαι σίγουρος ότι, έχεις έτοιμο το επόμενό
σου βήμα, αφού οι πελάτες σου, από τη Σκόπελο, την Ελλάδα και όλο τον κόσμο,
περιμένουν να τους πεις που θα βρίσκεσαι και που θα συνεχίσει η νέα Κληματαριά.
Σας εύχομαι ότι
καλύτερο στα επόμενά σας επαγγελματικά βήματα. Τα ξαδέρφια σας θα βρίσκονται
πάντα δίπλα σας, πάντα στο πλευρό σας.
Πέτρος Κεχριώτης
Δημοσιογράφος
