.jpg)
Ανακατατάξεις, τριγμοί και προοπτικές της ριζοσπαστικής κυβέρνησης Τσίπρα.
Η πρόβλεψη είναι ότι, αν αύριο ο Πρόεδρος και η κυπριακή κυβέρνηση επιλέξουν να κινηθούν πιο διαλλακτικά για να βρει συμβιβασμό για συνέχιση των συνομιλιών, μόνο εμπόδιο δεν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ…
Η ΚΙΝΗΣΗ του Αλέξη Τσίπρα, να εξαγγείλει ως πρώτη του επίσημη επίσκεψη τη Λευκωσία, έχει δώσει τον σωστό και αναμενόμενο συμβολισμό
Η μεγάλη εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα έχει προκαλέσει μεγάλη αίσθηση διεθνώς. Κάποιοι ανακουφίστηκαν και βλέπουν παράθυρο ελπίδας, ενώ άλλοι πανηγυρίζουν και επενδύουν. Υπάρχουν και εκείνοι που συνοφρυώθηκαν και ανησυχούν. Ενώ δεν λείπουν άλλοι που «ακονίζουν μαχαίρια».
Βέβαια όλοι οι θεσμικοί παράγοντες στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αλλού καλωσόρισαν ευγενικά τη «νέα τάξη πραγμάτων» στην Αθήνα και τηρούν στάση αναμονής. Κάποιοι, όπως ο σοσιαλιστής Πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και η σοσιαλιστική γαλλική κυβέρνηση έσπευσαν να «υιοθετήσουν» προληπτικά τη νέα ελληνική κυβέρνηση, κρατώντας όμως και αποστάσεις ασφαλείας με νουθεσίες και συμβουλές. Δεν έλειψαν όμως και οι σαφείς προειδοποιήσεις από διάφορα άλλα κέντρα αποφάσεων.
Στην άλλη όχθη, οι αγορές και πρώτο το χρηματιστήριο των Αθηνών δεν ξέρουν από φιλοφρονήσεις. Τα χαστούκια ήρθαν με το «καλημέρα». Ο δείκτης του ΧΑΑ έχασε περισσότερο από 40% μέσα σε μερικές μέρες, το ευρώ ταρακουνήθηκε για λίγο και οι επενδυτές στην Ελλάδα φαίνεται να έχασαν μέχρι και 70% της αξίας τους!
Οι πρώτες τοποθετήσεις των νέων Υπουργών της ριζοσπαστικής κυβέρνησης δεν θύμιζαν καθόλου πρόσκληση για την «πίπα της ειρήνης». Οι περισσότεροι από αυτούς, εκφράζοντας απλώς και μόνο θέσεις του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, προκάλεσαν μεγάλες πολιτικές αναταράξεις. Ο νέος Πρωθυπουργός χειρίζεται τα πράγματα με προσοχή και φρόντισε ήδη να κρατά μια πολιτική ζυγαριά. Από τη μια διαβεβαιώνει ότι δεν «θα κλοτσήσει την καρδάρα με το γάλα», αλλά από την άλλη υπογραμμίζει ότι τώρα θα πρέπει και οι συνομιλητές του να τον λάβουν υπ' όψιν για να βρεθούν νέες ισορροπίες.
Η πρώτη ρήξη με τις Βρυξέλλες ήρθε σε ζήτημα εξωτερικής πολιτικής και όχι οικονομίας, με την Ελλάδα της νέας κυβέρνησης να δίνει σαφές μήνυμα ότι δεν είναι δεδομένη, ούτε και συμπλέει με την πολιτική κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας. Η συγκυρία μάλιστα το έφερε σε αυτό το ζήτημα να βρεθεί κάπως ευθυγραμμισμένη και η Λευκωσία, που έχει τα δικά της με τον ρωσικό παράγοντα.
Πρόβλεψη νηνεμίας στο Κυπριακό
Εδώ είναι που ξεκινά μια σειρά από ερωτηματικά. Τι θα γίνει στο Κυπριακό και πώς θα πορευτούν οι δυο κυβερνήσεις σε αυτήν την κρίσιμη καμπή, με ήδη φορτισμένη τη συγκυρία; Είναι ποτέ δυνατόν ο «φιλελεύθερος Αναστασιάδης» και ο ΔΗΣΥ να βρουν κοινή γλώσσα με τον «αριστερό ριζοσπάστη» Αλέξη Τσίπρα; Όχι μόνο είναι δυνατόν, αλλά και πολύ λογικό, απαντούν ήδη αρμόδιοι. Εκτός του ότι οι κρατικές υπηρεσίες και οι ένθεν και ένθεν «desk officers» θα βάλουν το νερό στο αυλάκι, σε γενικές γραμμές φαίνεται ότι τα «χνώτα τους ταιριάζουν».
Η πρόβλεψη είναι ότι, αν αύριο ο Πρόεδρος και η κυπριακή κυβέρνηση επιλέξει να κινηθεί πιο διαλλακτικά για να βρει συμβιβασμό για συνέχιση των συνομιλιών, μόνο εμπόδιο δεν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, σημειώνουν κάποιοι στη Λευκωσία, πρόβλημα με τη νέα ελληνική κυβέρνηση θα έχουν πολιτικοί κύκλοι που έχουν ενθουσιαστεί με την έντονα διεκδικητική στάση της για την οικονομία απέναντι στο «διευθυντήριο των Βρυξελλών».
Πάντως, κάποια ερωτηματικά δημιουργεί και η παρουσία του Πάνου Καμμένου ειδικά στο Υπουργείο Άμυνας και των ΑΝΕΛ μέσα στο νέο κυβερνητικό σχήμα. Κομματικοί κύκλοι σχολίαζαν, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι «και τι δεν θα έδινα να ήμουν από μια γωνιά στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις Καμμένου-Φωκαΐδη»...
Κανονικά, παρατηρεί βετεράνος πολιτικός με ανάμιξη δεκαετιών στα πολιτικά πράγματα της Αθήνας, η παρουσία τέτοιων δυνάμεων δεξιάς προέλευσης δίπλα στον Τσίπρα θα μπορούσε να αποτελεί κάποια «γέφυρα» με το κεντροδεξιό σχήμα που κυβερνά στη Λευκωσία. Όμως, συμπληρώνει, ειδικά ο Πάνος Καμμένος έχει πολύ περισσότερες διαφορές από την πολιτική της Λευκωσίας παρά όσες έχει αυτή με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η κίνηση του Αλέξη Τσίπρα, να εξαγγείλει ως πρώτη του επίσημη επίσκεψη τη Λευκωσία, έχει δώσει τον σωστό και αναμενόμενο συμβολισμό. Ταυτόχρονα, η καθαρή θέση του σε συνέντευξη σε τουρκική εφημερίδα και η προειδοποίηση προς την τουρκική πλευρά, ότι πρέπει να σεβαστεί τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, δίνει επίσης τον σωστό τόνο. Μένει να διαπιστώσουμε αν θα κάνει και την καθιερωμένη επίσκεψη στα Φυλακισμένα Μνήματα.
Πώς και πόσο ο Αναστασιάδης θα στηρίζει την Ελλάδα…
Διπλωματικές πηγές σημειώνουν ότι ο νέος Πρωθυπουργός δεν θα έχει κανένα πρόβλημα για να συμβαδίσει με τις προσπάθειες του Νίκου Αναστασιάδη για να ξεκινήσουν ξανά συνομιλίες. Σε τέτοια ζητήματα, παρατηρούν, θα βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος. Εκεί όμως που η Λευκωσία θα δυσκολευτεί να παρακολουθήσει τις πολιτικές και τις τοποθετήσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα είναι σε ευρωπαϊκά θέματα και στις διμερείς σχέσεις Ελλάδας-Βρυξελλών.
Κάποιοι θυμήθηκαν αμέσως παρέμβαση που έκανε άλλοτε ο Νίκος Αναστασιάδης σε Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, για να πείσει τον Αντώνη Σαμαρά να σταματήσει να διαφωνεί με το Μνημόνιο. Η προσωπική σχέση των δυο ανδρών, που ήταν ήδη τεταμένη, φορτώθηκε από τότε με περισσότερες σκιές. Στο διάστημα της συνύπαρξής τους στο πηδάλιο βελτιώθηκαν κάπως οι προσωπικές σχέσεις, έτσι που πολλοί έκαναν λόγο για «αρμονία».
Δεν παύει όμως να λέγεται ότι «μεγαλύτερη συνεργασία υπήρχε ανάμεσα στη Λευκωσία και τον Βαγγέλη Βενιζέλο, που είχε και το Υπουργείο Εξωτερικών, παρά με το Μαξίμου». Κακές γλώσσες παρατηρούν ότι ο Αντώνης Σαμαράς επισκεπτόταν την Κύπρο με περισσότερη όρεξη όταν επρόκειτο να παραστεί στο μνημόσυνο του Τάσσου Παπαδόπουλου, παρά για να πάει στο Προεδρικό να συναντήσει τον πολιτικά «ομογάλακτο» Πρόεδρο.
Με αυτά τα δεδομένα, δεν μπορεί λοιπόν να κάνει κανένας λόγο για «ανυπέρβλητες δυσκολίες» σε μια συνεργασία Αθηνών-Λευκωσίας, τώρα που η πρώτη βρίσκεται κάτω από τον αστερισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί που αναπόφευκτα θα υπάρξουν εστίες τριβής θα είναι όσον αφορά τη στάση της νέας κυβέρνησης της Αθήνας απέναντι στις Βρυξέλλες. Πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί την κυβέρνηση Αναστασιάδη και τον Ιωάννη Κασουλίδη, που ψάχνουν διαρκώς «σύμπλευση» και «συμμάχους» μέσα στους διαδρόμους του ευρωπαϊκού πολιτικού συστήματος, να μπαίνουν στο ίδιο «χαράκωμα» με τους «συριζαίους».
Διότι, όπως προαναγγέλλει βετεράνος διπλωμάτης, «θα υπάρξει, τουλάχιστον για ένα κάποιο χρονικό διάστημα, μάχη χαρακωμάτων μεταξύ Αθήνας και Βρυξελλών». Παρηγοριά είναι ότι Αναστασιάδης και Τσίπρας δεν πρόκειται να βρεθούν σε κοινά κομματικά στις Βρυξέλλες. Αλλά θα βρίσκονται διαρκώς σε ευρωπαϊκά συμβούλια. Τι θα προκύπτει, όταν Αθήνα και Λευκωσία θα βρίσκονται σε διαφορετικά «στρατόπεδα»;
Ηχώ ΣΥΡΙΖΑ στη Λευκωσία;
Κάποιοι έλεγαν αυτές τις μέρες ότι η ριζοσπαστική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ και οι πρώτες εξαγγελίες τους, μπαίνοντας στα Υπουργεία, επηρεάζουν όχι τόσο την κοινή γνώμη στην Κύπρο, όσο κάποιες πολιτικές δυνάμεις. Ορισμένοι έκαναν τοποθετήσεις που σχεδόν έδιναν την εντύπωση ότι αλλάζει κυβέρνηση και στην Κύπρο! Εκτός όμως από τέτοιες υπερβολές, ποια θα είναι τελικά η επίδραση της νέας κατάστασης στην Ελλάδα πάνω στις εδώ πολιτικές δυνάμεις;
Λογικά θα περίμενε κανένας ότι το ΑΚΕΛ θα ήταν ιδιαίτερα ικανοποιημένο και θα ένιωθε να «δικαιώνεται». Δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Επίσημα το ΑΚΕΛ έσπευσε να συγχαρεί συγκρατημένα τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα, ενώ την ίδια ώρα συγχαρητήρια έδωσε και στο ΚΚΕ. Αλλά το τελευταίο είναι ήδη «σκληρή αντιπολίτευση» και αμφισβητεί από την πρώτη στιγμή τη νέα πολιτική.
Το μεγάλο κόμμα της κυπριακής αριστεράς φαίνεται να διατηρεί αποστάσεις. Έτσι, με δεδομένο το «μετέωρο βήμα» της ΕΔΕΚ, που είναι εντελώς απορροφημένη σε ενδοκομματικές διεργασίες, το πράγμα παραπέμπει στη Συμμαχία Πολιτών και, όσο και αν φαίνεται παράδοξο, στο ΔΗΚΟ του Νικόλα Παπαδόπουλου. Πράγματι, οι δυο αυτοί κομματικοί χώροι έχουν κάνει τον τελευταίο καιρό «σημαία» τους το αίτημα της «επαναδιαπραγμάτευσης με την Τρόικα».
Και είναι ακριβώς αυτό που θα κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα. Με δυο λόγια, Γιώργος Λιλλήκας και Νικόλας Παπαδόπουλος θα δουν την κεντρική πρότασή τους να εφαρμόζεται στην πράξη, αλλά στην Ελλάδα. Το ερώτημα, όμως, είναι πώς θα κινηθούν στο μέλλον, όταν πιθανότατα θα βρεθούν σε πλήρη διαφωνία και με την ελληνική κυβέρνηση για το Κυπριακό; Πώς θα συνδυάσουν τότε τις αντιρρήσεις τους με τα χαμόγελα που δίνουν σήμερα;
Ταυτόχρονα, εδώ στην Κύπρο ακόμα και το ΑΚΕΛ, όπως και η ΕΔΕΚ και οι Πράσινοι, έχουν τον τελευταίο καιρό υιοθετήσει «γραμμή επαναδιαπραγμάτευσης». Αναπόφευκτα, λοιπόν, οι εξελίξεις στην Ελλάδα θα επηρεάσουν άμεσα και το κυπριακό πολιτικό σύστημα. Σε πρώτη φάση, όσοι έστω και έμμεσα εμφανίζονται «αντιμνημονιακοί», νιώθουν να δικαιώνονται. Κάποιοι από την πλευρά του Συναγερμού συστήνουν «λίγη υπομονή». Διότι θεωρούν ότι πολύ γρήγορα θα φανεί ότι, «δυστυχώς, δεν οδηγεί πουθενά η σκληρή γραμμή ΣΥΡΙΖΑ».
Θα έλεγε κανένας ότι έτσι εκφράζουν και τη φοβία πως για όσα τυχόν πετύχει ο Αλέξης Τσίπρας απέναντι στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, τελικά θα είναι και οι ίδιοι «υπόλογοι», αφού θα χρεωθούν με «απροθυμία για διεκδίκηση». Αν όμως αφουγκραστούμε τα μηνύματα που επικρατούν διεθνώς και όση συμπάθεια και αν βρίσκει ο ΣΥΡΙΖΑ σε ορισμένες περιπτώσεις, μια τέτοια πρόβλεψη δεν φαίνεται να επαληθεύεται.
Πάντως, μια έστω και μερική επιτυχία του Τσίπρα θα σήμαινε αυτόματα και κάποια «ανακατανομή» εδώ στη Λευκωσία. Αυτό το ενδεχόμενο δεν το λαμβάνει καθόλου υπ' όψιν όμως ο ηγέτης του ΔΗΣΥ. Μιλώντας πάντα με προσοχή και μη παραλείποντας σε καμία περίπτωση την οφειλόμενη αβρότητα προς τον νέο κύριο του παιχνιδιού στην Αθήνα, ο Αβέρωφ Νεοφύτου με όλες τις τοποθετήσεις του προεξοφλά ότι δεν θα έχει αποτελέσματα η νέα ριζοσπαστική προσέγγιση.
Μπορεί όμως να φανταστεί κάποιος ότι οι περισσότερες αναταράξεις εδώ στη Λευκωσία θα υπάρξουν ακριβώς στην περίπτωση που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα βρει ανταπόκριση από τους Ευρωπαίους εταίρους και θα οδηγηθεί, ίσως, σε ακόμα πιο σκληρή γραμμή. Σε μια τέτοια περίπτωση, δεν είναι καθαρό ποιοι και σε ποιο βαθμό θα την ακολουθούσαν εδώ.
Τριγμοί και ανακατατάξεις στην Ελλάδα
Αλλά ακόμα και στην εσωτερική πολιτική ζωή στην Ελλάδα, η διαμόρφωση του νέου πολιτικού σκηνικού είναι ακόμα γεμάτη ερωτηματικά. Οι όποιες αλλαγές θα επηρεάσουν σε κάποιο βαθμό τόσο τα ίδια τα κυπριακά κόμματα όσο και σχέσεις ένθεν και ένθεν. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται πια καθαρά μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ιδιαίτερα μάλιστα μετά τη «θεαματική τρύπα» του τέως ηγέτη του Γιώργου Παπανδρέου. Αλλά και η Νέα Δημοκρατία έχασε «κατά κράτος». Όμως στην πραγματικότητα το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά, παρά την πολυσυζητημένη αρνητική προεκλογική εκστρατεία, φαίνεται να διατηρεί τις δυνάμεις του στο εκλογικό σώμα.
Ωστόσο, ο ίδιος ο ηγέτης ήδη αμφισβητείται από ορισμένους.
Τις εξελίξεις αυτές σίγουρα παρακολουθούν και μέσα στον Δημοκρατικό Συναγερμό, ο οποίος εδώ και καιρό δεν γνωρίζει ο ίδιος κομματικές αναταράξεις. Είναι όμως κοινό μυστικό ότι το μεγαλύτερο μέρος του κομματικού μηχανισμού εδώ στη Λευκωσία, με κάποιες επώνυμες εξαιρέσεις, έτρεφε πάντα συμπάθεια περισσότερο στην Ντόρα Μπακογιάννη παρά στον Αντώνη Σαμαρά. Σημειώθηκαν μάλιστα και κάποια τρανταχτά επεισόδια στο παρελθόν.
Ήδη συζητείται από αρκετούς σαν «γκέλα» η δηκτική απόσταση του τέως πρωθυπουργού, αφού δεν φρόντισε καν να «παραδώσει» το Μαξίμου στον Τσίπρα και «έτσι εκθέτει όλην την παράταξη». Κάποιοι άλλοι όμως επισημαίνουν ότι δεν ήταν «λάθος» ούτε και τυχαία κίνηση, αφού ο Αντώνης Σαμαράς ήθελε από την πρώτη μέρα να κάνει κατάθεση «σκληρής αντιπολιτευτικής γραμμής» και έτσι να συσπειρώσει το κόμμα.
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον φαίνεται όμως να συγκεντρώνει και εδώ στη Λευκωσία το ζήτημα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας στην Αθήνα. Αν τελικά ο Τσίπρας προχωρήσει με τον Αβραμόπουλο, σημειώνουν κάποιοι, θα κάνει «άνω-κάτω» τη Νέα Δημοκρατία. Δημιουργώντας βαθύ ρήγμα στην αξιωματική αντιπολίτευση, παρατηρεί έμπειρος αναλυτής, θα εξασφάλιζε μιαν ανάσα για τον εαυτό του, την ώρα που στην πραγματικότητα δεν έχει περίοδο χάριτος. Κάποιοι παρομοιάζουν αυτήν την κίνηση με «τεχνάσματα τύπου Σαρκοζί». Στην πραγματικότητα όμως είναι πολύ πιο βαριά κίνηση.
Προτείνοντας στον φιλόδοξο Δημήτρη Αβραμόπουλο τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Αλέξης Τσίπραςεπωφθαλμιά τη θέση του Επιτρόπου στην Κομισιόν. Θέλει να πάρει από την τέως κυβερνώσα παράταξη μια πολύ σημαντική «θέση μάχης». Πολύ διαφορετικές πιθανότητες θα έχει η κυβέρνηση Τσίπρα να «ενοχλεί» τις Βρυξέλλες, εάν έχει αύριο έναν δικό της άνθρωπο μέσα στο «Κολέγιο των Επιτρόπων».
Αν τελικά εξυπηρετήσει αυτήν τη σκοπιμότητα ο άλλοτε «νούμερο 2» της ομάδας Σαμαρά και σήμερα Επίτροπος, αυτό θα φέρει πρόσθετες αναταράξεις μέσα στους κόλπους της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θα επηρεάσει ακόμα και τη στάσης της Νέας Δημοκρατίας απέναντι στην κυβέρνηση Τσίπρα και ίσως κατ’ επέκτασιν και τα κομματικά πράγματα εδώ στη Λευκωσία.
Χρύσανθος Τσουρούλλης
Ο Τσίπρας ωρολογιακή βόμβα στον μερκελισμό της Κύπρου
| Του Κωστάκη Αντωνίου
Μήνυμα προς Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ από τις ελληνικές κάλπες
Η Κυβέρνηση να αναπροσαρμόσει τις οικονομικές πολιτικές της, προτού βρεθεί αντιμέτωπη με έναν οργισμένο και εξουθενωμένο λαό
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ παίζει μόνη επί του παρόντος με σύμμαχο τον συντηρητισμό του πολιτικού συστήματος, αλλά και τον ραγιαδισμό του λαού
Το αποτέλεσμα των ελλαδικών εκλογών και οι σεισμικές αλλαγές που επέφερε στο πολιτικό σκηνικό της χώρας στέλλουν σαφές μήνυμα στην κυβέρνηση Αναστασιάδη και στον Δημοκρατικό Συναγερμό. Αν το έλαβαν, που πολύ αμφιβάλλουμε, έχει καλώς. Αν όχι -που είναι και το πιθανότερο- να αναμένουν αργά ή γρήγορα να καταβάλουν το κόστος.
Εδώ και πέντε χρόνια περίμενε ο ελληνικός λαός να επαληθευθούν οι εκτιμήσεις και οι προσδοκίες των μνημονιακώνκυβερνήσεων για καλύτερες μέρες, και για ανακούφιση της κοινωνίας. Οι ελληνικές κυβερνήσεις επεκαλούντο τους αριθμούς -όπως πράττουν και εδώ οι έχοντες τις ίδιες αντιλήψεις κυβερνώντες- αλλά με αριθμούς ούτε οι άνεργοι βρίσκουν δουλειά, ούτε τα στομάχια των πεινασμένων χορταίνουν.
Χρόνο με τον χρόνο η δυστυχία του ελληνικού λαού μεγάλωνε, η ύφεση ενεβαθύνετο, ο κοινωνικός ιστός διερράγη πλήρως, οι απογοητευμένοι και οι οργισμένοι επληθύνοντο, μέχρι που εφθασε το πλήρωμα του χρόνου. Και το ηφαίστειο της οργής εξερράγη. Ο ελληνικός λαός αψήφισε τον τρόμο και τα εφιαλτικά διλήμματα που του έθεταν, και επέλεξε να ακολουθήσει τον δρόμο της ελπίδας και της απαλλαγής από την εθνική ταπείνωση.
Τι διαδραματίζεται τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο;
Ο λαός έστειλε κατ΄ αρχήν σπίτι του τον Δημήτρη Χριστόφια και την κυβέρνηση του ΑΚΕΛ, και εξαιτίας της ερασιτεχνικής διαχείρισης της οικονομικής κρίσης, αλλά κυρίως και για τα όσα έγιναν συνεπεία της έκρηξης στο Μαρί. Εμπιστεύθηκε τον Νίκο Αναστασιάδη, για τρεις κυρίως λόγους:
1. Διότι έπεισε επικοινωνιακά ότι μπορούσε να διαχειριστεί την κρίση και να οδηγήσει τη χώρα ξανά στην ανάπτυξη και στην ανασυγκρότηση.
2. Οι πολίτες πίστεψαν ότι οι διασυνδέσεις του Νίκου Αναστασιάδη με τους Ευρωπαίους εταίρους θα είχαν ως αποτέλεσμα την επίδειξη μεγαλύτερης αλληλεγγύης προς τον κυπριακό λαό.
3. Απατηλώς έδωσαν πίστη πως η Τρόικα και το Μνημόνιο θα οδηγούσαν στο νοικοκύρεμα του κράτους, στην αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων και στον εκσυγχρονισμό κράτους και οικονομίας. Χωρίς ιδιαίτερα μεγάλες θυσίες εις βάρος των πολιτών.
Η συνέχεια απετέλεσε μία εντυπωσιακή διάψευση των ψευδαισθήσεων του λαού. Ούτε ο Νίκος Αναστασιάδης απέδειξε ότι είναι ο ηγέτης που μπορεί να διαχειριστεί την κρίση, ούτε οι άνθρωποι που επέλεξε είχαν το ανάστημα να αντιμετωπίσουν τα μεγάλα προβλήματα, ούτε η Τρόικα ήταν «περίπου όπως ο Συνεργατισμός», όπως διαλαλούσε ο Βάσος Σιαρλής, ούτε οι Ευρωπαίοι ομοϊδεάτες του Προέδρου και του ΔΗΣΥ έδειξαν οποιαδήποτε αλληλεγγύη προς τον κυπριακό λαό, και προς τον ίδιο τον Νίκο Αναστασιάδη, ούτε η Κυβέρνηση έδειξε την παραμικρή διάθεση και βούληση να επαναδιαπραγματευθεί το βάρβαρο Μνημόνιο.
Η οικονομία δεν έκανε το παραμικρό βήμα μπροστά, αντίθετα, οι προοπτικές κατέστησαν ακόμη χειρότερες, το κούρεμα διέλυσε εντελώς τον τραπεζικό τομέα, η ανεργία αυξήθηκε, οι τρόφιμοι των κοινωνικών συσσιτίων επλήθυναν, οι φορολογίες γονάτισαν τα νοικοκυριά, η κοινωνία αποσυντέθηκε. Καμία ανάπτυξη, όλοι οι τομείς της οικονομίας κατέρρευσαν, οι ευπαθείς ομάδες βυθίστηκαν περισσότερο στη δυστυχία.
Η Κυβέρνηση συνεχίζει, όμως, να παίζει με τα επικοινωνιακά τρικ και με όλα εκείνα τα στοιχεία με τα οποία παίζουν οιμνημονιακές κυβερνήσεις. Έξοδος στις αγορές, κίβδηλα πλεονάσματα, υποσχέσεις πως τον επόμενο χρόνο τερματίζεται η ύφεση. Οι αριθμοί των μανδαρίνων πηγαίνουν πρίμα, αλλά η οικονομία βυθίζεται στην ύφεση και οι πολίτες στη δυστυχία.
Συντηρητισμός και ανυπαρξία ικανών ηγετών
Όμως η Κυβέρνηση παίζει χωρίς αντίπαλο. Δεν εμφανίστηκε εδώ Αλέξης Τσίπρας. Αντίθετα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης παραπαίουν στην εσωστρέφεια, στις παλιές αμαρτίες, στον συντηρητισμό και στην απουσία χαρισματικού ηγέτη. Δεν υπάρχει αποφασιστικός λόγος, ούτε συγκεκριμένο σχέδιο που να πείσει τους πολίτες ότι υπάρχει και άλλος δρόμος εκτός της πιστής τήρησης του Μνημονίου, για να εξέλθει η χώρα από τον τροϊκανό ζυγό.
Πέραν τούτου, ο Κύπριος είναι συντηρητικός άνθρωπος. Υποταγμένος στη μοίρα του. Προτιμά να πεινά και να δυστυχεί, αλλά δεν βγαίνει στους δρόμους να διεκδικήσει το δίκαιό του. Εν ολίγοις, δεν διαθέτει ούτε το πολιτικό κριτήριο τουΕλλαδίτη, ούτε την αποφασιστικότητά του να διεκδικήσει, ούτε αναζητεί το καινούργιο και αποφεύγει οτιδήποτε που περιέχει ρίσκο. Πέραν τούτου, είναι μαντρισμένος πολιτικά.
Κάποια δείγματα κομματικής απελευθέρωσης, που διεφάνησαν τα τελευταία χρόνια, δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά επιβεβαίωση του κανόνα. Συνεχίζουν η πλειοψηφία να ψηφίζουν όπως ψήφιζαν οι παππούδες και οι πατέρες τους. Συντεχνιακό κίνημα και ηγεσία συνδικαλιστική δεν υπάρχουν στην ουσία. Μία φιλοκυβερνητική συντεχνία, η οποία βρίσκεται ακόμη καθηλωμένη στην εποχή των «νέων συντεχνιών» και μία άλλη, παράρτημα στην ουσία ενός άλλου κόμματος, με αισθήματα ενοχής για την ευθύνη που φέρει ως πρόδρομος της δυστυχίας των εργαζομένων, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις για διεκδίκηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Όμως, υπάρχει και το άλλο: Χρόνο με τον χρόνο, η δυστυχία θα αυξάνεται, η ύφεση θα εμβαθύνεται και οι οργισμένοι θα αυξάνονται. Δεν θα υπάρξει έξοδος από την κρίση και δεν θα ανατείλουν καλύτερες μέρες για τους πολίτες. Και αν ο Αλέξης Τσίπρας επιτύχει στο πείραμά του και ανακουφίσει τις ελληνικές μάζες, τότε ο συντηρητικός Κύπριος πολίτης δεν μπορεί παρά να ακολουθήσει. Όπως αλλωστε θα πράξουν και οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης, και όχι μόνο οι τελούντες υπό μνημονιακό ζυγό.
Αν πετύχει το «πείραμα» Τσίπρα
Ο ΑΛΕΞΗΣ Τσίπρας αποτελεί ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του κυπριακού κατεστημένου. Εάν επιτύχει, θα γίνει συνεργός σε μεγάλες αλλαγές και εδώ. Υπό προϋποθέσεις βέβαια. Προοπτικές να εμφανιστεί ένας Κύπριος Τσίπρας δεν υπάρχουν, βεβαίως, επί του παρόντος. Δεν είναι μόνο ο συντηρητισμός που επικρατεί στο πολιτικό στερέωμα της Κύπρου. Και δεν υπάρχει ούτε ο πειστικός σχεδιασμός μίας άλλης πορείας, αλλά ούτε και το ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει η Ελλάδα και που πέτυχε να συγκεντρώσει στον ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας.
Όμως, παράλληλα, κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει τη θέληση ενός οργισμένου λαού. Κανένας δεν γνωρίζει πότε θα απαλλαγεί κομματικών εξαρτήσεων και άλλων συνδρόμων, και θα πάρει την τύχη στα χέρια του. Είναι λαός απέραντα συντηρητικός, αλλά σε κρίσιμες στιγμές σηκώνεται και αλλάζει τον ρουν των πραγμάτων. Η στάση του στο δημοψήφισμα του 2004 είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης καλείται να πάρει τα μηνύματα των ελλαδικών εκλογών. Επί του παρόντος δεν αισθάνεται απειλή. Αλλά να μην εφησυχάζει.
Αν είναι ο ηγέτης που λαμβάνει μηνύματα και προετοιμάζεται, δεν μπορεί να αγνοήσει το μήνυμα της κάλπης της Ελλάδας. Να αφήσει κατά μέρος την απόλυτη εξάρτηση από την Τρόικα και τα Μνημόνιά της, και να αρχίσει να ακούει και τις απαιτήσεις της κοινωνίας. Να μεθοδεύσει επιστροφή παροχών και να δώσει έμφαση στην ανάπτυξη και σε μία προοδευτικότερη στροφή στην οικονομία.
Τα πράγματα δεν θα βελτιώνονται. Κάθε χρόνο θα πολλαπλασιάζονται οι δυσκολίες και θα βαθαίνει η κρίση. Και κάθε χρόνο μπορεί να ευημερούν οι αριθμοί του, όπως αυτοί όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, αλλά θα εξαπλώνεται η δυστυχία της κοινωνίας. Αν ξεκινήσουν, μάλιστα, οι εκποιήσεις και οι ιδιωτικοποιήσεις, και συνεχιστεί η κάλυψη εχόντων και κατεχόντων, όπως και η διαφθορά, η διαπλοκή και η δίωξη των απλών ανθρώπων, το τέλος της κυπριακής μερκελικήςεποχής θα προσεγγίζει στο τέλος της.
Το πρώτο σήμα κινδύνου εστάλη. Και όσο οι πολίτες δεν αισθάνονται να έρχονται καλύτερες μέρες, αλλά δυστυχέστερες, και όσο παρατείνονται τα δεινά, τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα για την Κυβέρνηση και τον μερκελικό ΔΗΣΥ...
Τι η Κύπρος να αναμένει από τον Αλέξη Τσίπρα
| Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Ο κυπριακός Ελληνισμός θέλει μιαν αξιοπρεπή, σοβαρή, υπεύθυνη, αξιόπιστη Ελλάδα στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια, στην Αν. Μεσόγειο και στο διεθνές άναρχο σύστημα. Ο Αλ. Τσίπρας μπορεί να φτιάξει μιαν τέτοια Ελλάδα;
Ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, κατήγαγε «περιφανή», όπως χαρακτηρίστηκε, νίκη στις εκλογές της περ. Κυριακής. Ο αριστερός και διεθνιστής νέος Πρωθυπουργός της Ελλάδας, που έχει ως ίνδαλμα τον επαναστάτη Τσε Γκεβάρα, πούλησε ελπίδα στους καταπτοημένους από την οικονομική κρίση Έλληνες. Ακόμα και τη νύχτα της εκλογής του, διαβεβαίωσε πως τα μνημόνια τελειώνουν και η Τρόικα θα είναι παρελθόν. Δεν εξήγησε, όμως, πώς αυτά θα συμβούν ως διά μαγείας. Εκείνο που είναι μάλλον βέβαιο είναι ότι θα επιδιώξει επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου «για τον τερματισμό της αδιέξοδης λιτότητας», όπως είπε στο αθηναϊκό «Βήμα» (24/1/2015). Πρόσθεσε: «Αποδεχόμαστε τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις ευρωπαϊκές συνθήκες για την εκπλήρωση συγκεκριμένων δημοσιονομικών στόχων. Θα εκπληρωθούν, όμως, με μια πολιτική που αποκλείει τη λιτότητα και την ανατροφοδότηση της ανθρωπιστικής κρίσης».
Η εκλογή Τσίπρα χαρακτηρίστηκε από ευρωπαϊκά και αμερικανικά ΜΜΕ ως αμφισβήτηση της λιτότητας, που δημιουργεί προηγούμενο για παρόμοια κινήματα στην Ισπανία, στην Ιταλία και προκαλεί τριγμούς στην Ευρωζώνη. Η νίκη του ανακούφισε ακόμα και τον Γάλλο Πρόεδρο Ολάντ, που τον προσκάλεσε για επίσημη επίσκεψη στη Γαλλία. Ερώτηση: Ο νεαρότερος Πρωθυπουργός της Ελλάδας θα τα καταφέρει; Έχουμε την εκτίμηση πως και στην περίπτωση Τσίπρα θα ισχύσει, ίσως υπό δυσμενέστερες συνθήκες, το του Ελ. Βενιζέλου: «Αυτά που ελέγομεν προεκλογικώς ήτο διά να ανέλθομεν εις την εξουσίαν. Αυτά που λέγομεν μετεκλογικώς είναι διά να παραμείνομεν εις την εξουσίαν». Ποιο είναι το κοινό συμπέρασμα πολλών αναλυτών - και το δικό μας; Ότι ο Αλ. Τσίπρας θα υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων και εκ της οξείας φύσεως των προβλημάτων, που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, να γίνει πραγματιστής και ρεαλιστής. Η ευχή όλων των Ελλήνων, υπό τις σημερινές επαχθείς συνθήκες που διάγει η χώρα, είναι όπως ο νέος Πρωθυπουργός επιτύχει στο μέγιστο των υποσχέσεων και των ελπίδων που εξάγγειλε.
Η Κύπρος και ο κυπριακός Ελληνισμός προσβλέπουν στον Αλ. Τσίπρα με πολλές προσδοκίες αλλά χωρίς ψευδαισθήσεις. Δεν πρέπει να υποτιμώνται μερικά δεδομένα. Πρώτον, η Αθήνα εναποθέτει όλες τις ευθύνες για την επίλυση του Κυπριακού, στη Λευκωσία. Απλώς συμπαρίσταται, υποστηρίζει και ενισχύει. Δεύτερον, πολλοί στο αθηναϊκό κράτος θεωρούν πως η Ελλάδα ξεχρέωσε έναντι της Κύπρου με την ένταξή της στην ΕΕ. Τρίτον, αρκετά από τα εθνικά συμφέροντα της χώρας δεν ταυτίζονται με εκείνα της Κύπρου, γι’ αυτό και συχνά λέγεται ότι είμαστε βαρίδι στους εθνικούς σχεδιασμούς. Τέταρτον, ο Αλ. Τσίπρας έχει διαφορετικές προσεγγίσεις σε πολλά ζητήματα από εκείνες της Λευκωσίας. Όμως, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής του πως η ασφάλεια και η επιβίωση της Κύπρου είναι εχέγγυο για την Ελλάδα. Και πως αν χαθεί η Κυπριακή Δημοκρατία εξαιτίας της τουρκικής αρπακτικότητας, το Αιγαίο και η Δυτ. Θράκη θα τουρκοποιηθούν.
Τι αναμένει, λοιπόν, ο κυπριακός Ελληνισμός από τον Αλ. Τσίπρα; Πρώτον, να συνειδητοποιήσει την τουρκική επιθετικότητα κατά της Κύπρου και της Ελλάδας. Ελπίζουμε να μην το ρίξει και αυτός στις απρόσοδες… επαναπροσεγγίσεις και στα «αδελφικά» συναπαντήματα. Δεύτερον, να κατανοήσει την αναγκαιότητα επιστροφής εν δυνάμει της Ελλάδος στην Αν. Μεσόγειο. Αυτό σημαίνει αναζωογόνηση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου με παράλληλη δραστική ενίσχυση της Εθνικής Φρουράς. Άλλωστε αυτό εξάγγειλε και ο Κύπριος υπουργός Άμυνας. Τρίτον, να ενισχύσει περαιτέρω τις συμμαχίες με το Ισραήλ και την Αίγυπτο στο πλαίσιο της δυναμικής που δημιουργεί η ανακάλυψη υδρογονανθράκων και του συνακόλουθου ενδιαφέροντος από ισχυρούς δρώντες. Τέταρτον, Ελλάδα και Κύπρος να ενώσουν δυνάμεις στην ΕΕ και σε διεθνή φόρα για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας, διεκδικώντας με αταλάντευτη σταθερότητα τα συμφέροντά τους. Πέμπτον, με αξιόπιστες και σοβαρές προσεγγίσεις Αθήνα και Λευκωσία να ενδυναμώσουν τις σχέσεις και τις συνεργασίες τους με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα, τη Γαλλία και τη Γερμανία.
Ο νέος υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, σε πρόσφατη ανάρτηση στο προσωπικό τουιστολόγιο, υπογραμμίζει: «Ρεαλιστικά πρέπει να κατανοηθεί ότι τις τελευταίες δεκαετίες η Τουρκία εμπόδισε την Ελλάδα στην άσκηση νόμιμων δικαιωμάτων, επιδιώκοντας να τα καταστήσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης, όπως να χωρίσει το Αιγαίο, σε ουρανό και θάλασσα στη μέση. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί». Αν ο Αλ. Τσίπρας κατανοεί και αυτός τα πιο πάνω, τότε οφείλει να προσγειωθεί από τις αριστερές και διεθνιστικές εξάψεις του. Ξεκάθαρα πράγματα: Πώς θα πείσει τους εταίρους του? Θα οριοθετήσει την ελληνική ΑΟΖ προς την Κύπρο και την Τουρκία; Ποια είναι η πολιτική του έναντι των τουρκικών αμφισβητήσεων στο Αιγαίο και στη Δυτ. Θράκη; Η Μακεδονία μας είναι ελληνική ή όχι; Στο Κυπριακό, θα θωρακίσει ή όχι την Κυπριακή Δημοκρατία για λόγους συμβατικούς και εθνικούς; Με απλά λόγια: Ο κυπριακός Ελληνισμός θέλει μιαν αξιοπρεπή, σοβαρή, υπεύθυνη, αξιόπιστη Ελλάδα στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια, στην Αν. Μεσόγειο και στο διεθνές άναρχο σύστημα. Ο Αλ. Τσίπρας μπορεί να φτιάξει μιαν τέτοια Ελλάδα; Επειδή η πολιτική κρίνεται μόνο εκ του αποτελέσματος και όχι των συνθημάτων και των τσαμπουκάδων, αναμένουμε να δούμε τα έργα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου