Λένε πως πίσω από έναν μεγάλο άνδρα, υπάρχει μία εξίσου σπουδαία γυναίκα. Αυτό σίγουρα ισχύει στην περίπτωση του νέου τσάρου της Ελληνικής Οικονομίας, Γιάννη Βαρουφάκη.
Ο νέος υπουργός οικονομικών, που έχει κατακλύσει τα ελληνικά και ξένα Μέσα με την παρουσία και τις ρηξικέλευθες απόψεις του είναι παντρεμένος με μία διάσημη εικαστικό, την Δανάη Στράτου. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές που ο υπουργός έχει μιλήσει στο προσωπικό του ιστολόγιο με κολακευτικά λόγια για τη γυναίκα του.
H Δανάη Στράτου [www.danaestratou.com] είναι εξόχως αναγνωρισμένη στο χώρο της, με πολλές εκθέσεις στο ενεργητικό της, εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 48η Biennale της Βενετίας και ανήκει στην οικογένεια Στράτου, που ίδρυσε την Πειραϊκή Πατραϊκή. Μητέρα της είναι η πολύ γνωστή γλύπτρια και εικαστικός Ελένη Πόταγα-Στράτου που συγκαταλέγεται μεταξύ των αγαπημένων καλλιτέχνιδων πολύ σημαντικών συλλεκτών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (έχει μάλιστα φιλοτεχνήσει τη «Μούσα» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, η οποία κοσμεί το Αίθριο του Μεγάρου).
Η εικαστικός δημιουργεί μεγάλης κλίμακας εικαστικές εγκαταστάσεις και περιβάλλοντα τόσο σε εξωτερικούς όσο και σε εσωτερικούς χώρους. Στη δουλειά της την απασχολούν θέματα που σχετίζονται με τη φύση και το περιβάλλον και τη θέση του ανθρώπου μέσα σε αυτά.
Έργα της υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Γαλλία, στην Μεγάλη Βρετανία, στην Αίγυπτο.
Το βιογραφικό της
Η Δανάη Στράτου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Καλές Τέχνες με ειδίκευση στη Γλυπτική στο Central St. Martins College of Art and Design του Λονδίνου (1983-1988). Από το 2007 διδάσκει στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (ΜΕΤ) στην Αθήνα.
Εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 48η Biennale της Βενετίας (1999), ενώ συμμετείχε στο κυρίως πρόγραμμα διεθνών διοργανώσεων όπως: 1η Biennale της Βαλένθια (2001), Ισπανία, BIDA 2005, Bienal International del Deporte en el Arte (2005), Σεβίλλη, Ισπανία, 5η Διεθνής Biennale Σύγχρονης Τέχνης Gyumri (2006), Αρμενία και 1η Μπιενάλε της Θεσσαλονίκης (2007). Και πιο πρόσφατα στην Κων/πολη – Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2010 – Lives and Works in Istanbul, Τουρκία (2010) και στο Διεθνές Φεστιβάλ της Αδελαϊδας – RESTLESS – Adelaide International 2012, Αυστραλία (2012).
Το 2010 ίδρυσε τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Vital Space. Το Vital Space είναι μια καλλιτεχνική / διεπιστημονική πλατφόρμα που δραστηριοποιείται διεθνώς με σκοπό να προσεγγίσει τα ζωτικά ζητήματα της εποχής μας και να προβάλλει στο ευρύτερο κοινό την καλλιτεχνική οπτική.
Ως ένα από τα τρία μέλη της ομάδας D.A.ST. arteam δημιούργησαν το Desert Breath ένα από τα μεγαλύτερα έργα της Land Art στον πλανήτη, που καλύπτει 100.000 m3, στην Αιγυπτιακή Σαχάρα κοντά στην Ερυθρά Θάλασσα, Αίγυπτος (1997).
Ατομικές εκθέσεις και συμμετοχές συμπεριλαμβάνουν μεταξύ άλλων:
• Ατομική έκθεση στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Σύδνευ – SCA Galleries, Αυστραλία (2012).
• Συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ της Αδελαΐδας. RESTLESS – Adelaide International 2012, Αυστραλία (2012).
• Ατομική παρουσίαση του έργου The River of Life, στο Λουτρό των Αέρηδων. Ωργάνωση του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού. Αθήνα, (2011).
• Ατομική έκθεση όπου παρουσίασε την έγκατάσταση ICESONGS στον εκθεσιακό χώρο La Verriere (Fondation D’ Enterprise Hermes), Βρυξέλλες, (2010).
• Παρουσίαση του έργου Vital Space – Istanbul στο Tophane στην Κων/πολη στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης 2010.
• Δεσμοί Ύλης, MOCA – Σανγκάη, Κίνα (2008).
• Bare Life, Museum on the Seam, Ισραήλ (2007).
• Τόποι, Μουσείο Μπενάκη Benaki Museum, Αθήνα, (2007).
Στη Γκαλερί Ζουμπουλάκη παρουσιάστηκαν σε ατομική έκθεση οι φωτογραφικές εγκαταστάσεις της με τίτλο See Through (2005) και CUT – 7 διαχωριστικές γραμμές (2007).
Επίσης, συμμετείχε σε διάφορες διεθνείς εκθέσεις που έχει οργανώσει το ΕΜΣΤ (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης):
Στην έκθεση Διαπολιτισμοί στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας της Αθήνας συμμετείχε με το έργο The River of Life, Αθήνα (2004)
Στις έκθεσεις Διεμπειρείες (Πεκίνο, 2008) στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας του Πεκίνου παρουσίασε και Τέχνης Πολιτική (Αθήνα, 2011) με το έργο CUT – 7 διαχωριστικές γραμμές.
Σημαντική η έκθεσή της τον Μάιο του 2012 στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη, με τίτλο «It’s time to open the black boxes!». Ανοίγοντας τα «Μαύρα κουτιά» έριξε συμβολικό φως στις λέξεις που αντανακλούν αυτό που σήμερα κινδυνεύουμε να χάσουμε και θέλουμε να διασώσουμε ή εκείνο που μας απειλεί. Μέσα από την έκθεση δινόταν η δυνατότητα στον θεατή να συμμετέχει ενεργά, ενώ κίνηση συντονισμένης, συλλογικής και συμβολικής προσφοράς από την ευαισθητοποιημένη δημιουργό ήταν να δοθεί το 10% από τα έσοδα του έργου της υπέρ των ευάλωτων ομάδων πολιτών της Αθήνας. Στόχος επίσης ήταν η ενημέρωση γύρω από την κλιματική αλλαγή και το περιβάλλον.
http://ikypros.com/?p=78863#sthash.ig6hJDnx.dpuf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου