 |
| Χαράλαμπος - Πάμπος Πιττοκοπίτης |
Είναι γεγονός ότι η
οικονομική κρίση αλλά και το μνημόνιο συρρίκνωσε σημαντικά τον προϋπολογισμό
του κράτους με στόχο να μπορεί να ανταποκριθεί στα πραγματικά έσοδα του κράτους
και αυτό με την σειρά του να μπορεί να ανταποκρίνεται στις οικονομικές του ανάγκες.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια το κράτος προχώρησε σε έκτακτες αποκοπές κρατικού
μισθολογίου, προσπάθησε να μειώσει το ανθρώπινο δυναμικό και περιόρισε τις νέες
προσλήψεις σύμφωνα πάντα με τις μνημονιακές συμφωνίες.
Μέσα στις όποιες
οικονομικές περικοπές του κρατικού μισθολογίου θα πρέπει να ληφθούν υπόψη
κάποιοι ευαίσθητοι παράγοντες με τον σημαντικότερο παράγοντα να είναι αυτός τις
υγείας.
Μεσούσης της οικονομικής
κρίσης μεγάλη μερίδα του πληθυσμού προσέρχεται στα δημόσια νοσηλευτήρια για να
λάβει θεραπεία μη έχοντας την πολυτέλεια του ιδιωτικού τομέα λόγο μεγαλύτερου
κόστους αλλά και επειδή υπάρχει ανάγκη για περιορισμό του οικογενειακού
προϋπολογισμού.
Με αυτά τα δεδομένα οι
ανάγκες των δημόσιων νοσηλευτηρίων έχουν αυξηθεί απότομα. Οι πρόσφατες δηλώσεις
του υπουργού υγείας ότι ο αριθμός των νοσηλευτών που εργοδοτούνται από το
υπουργείο υγείας δεν επηρεάστηκε από την κρίση, μπορεί μεν να είναι σωστές όμως
δεν αναφέρθηκε στην αύξηση της επισκεψιμότητας των ασθενών, γεγονός που αναιρεί
το επιχείρημα του. Θεωρώ ατυχή τη στάση του υπουργού ο οποίος στην προσπάθεια
του να αντικρούσει τα επιχειρήματα των νοσηλευτών δήλωσε ότι «όσο
εσείς διαμαρτύρεστε για τα εργατικά σας δικαιώματα εμείς ετοιμάζουμε τις
αυτονομήσεις των νοσηλευτηρίων», γκρεμίζοντας τις γέφυρες επικοινωνίας
με τον κλάδο των νοσηλευτών. Παράλληλα και ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ κορυφώνοντας
ακόμα περισσότερο την σύγκρουση με τους νοσηλευτές, ανάφερε ότι αυτοί θα έπρεπε
να ντρέπονται γιατί διεκδικούν μισθολογικές αυξήσεις σε περιόδους βαθειάς
οικονομικής ύφεσης.
Λυπάμαι αλλά οι δηλώσεις
αυτές με βρίσκουν κάθετα αντίθετο. Είναι δυσάρεστο το γεγονός ότι τα τελευταία
χρόνια παρατηρείτε συστηματικά να παίζονται παιχνίδια στις πλάτες των
νοσηλευτών με τις υποσχέσεις να διαδέχονται η μια την άλλη και να αγνοούνται προκλητικά
τα δίκαια αιτήματα τους και οι διεκδικήσεις τους. Οι νοσηλευτές είναι αυτοί που
ξημεροβραδιάζονται δίπλα στον ασθενή, αυτόν που πονά, αυτόν που έχει κάνει
χειρουργείο, αυτόν που η αρρώστια τον έχει καθηλώσει, αυτόν που τα ψυχολογικά
του προβλήματα τον έχουν διαλύσει.
Πιστεύω λοιπόν ότι τα
αιτήματα των νοσηλευτών που είναι: 1) να αναγνωριστεί η πανεπιστημιακή τους
εκπαίδευση και να ενταχθούν στην πανεπιστημιακή κλίμακα μισθοδοσίας, 2)το
αίτημα για επίδομα ανθυγιεινής εργασίας και 3) η ανάγκη για αποπαγοποίηση
θέσεων εργασίας, ώστε να μπορέσουν να συνέλθουν από τον εργασιακό εξουθενισμό,
είναι αιτήματα πλήρως δικαιολογημένα και θα έπρεπε η πολιτεία προ πολλού να
είχε αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και δίκαια.
Σχετικά με το ζήτημα
αυτό είχα αναφερθεί ξανά ακριβώς πριν ένα χρόνο σε παλαιότερη αρθρογραφία με
τίτλο Ισονομία
για τους Νοσηλευτές. Από τότε μέχρι σήμερα
δυστυχώς τίποτα απολύτως δεν έχει αλλάξει και δικαιολογημένα οι νοσηλευτές
έχουν βγει στους δρόμους διεκδικώντας εκείνα τα ελάχιστα που τους οφείλει το
κράτος και η κοινωνία.
Χαράλαμπος -Πάμπος Πιττοκοπίτης
Μέλος Εκτελεστικού Γραφείου ΔΗΚΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου