Κανένα ψήφισμα του ΟΗΕ δεν ονομάζει την ΤΟΥΡΚΙΑ ως τον εισβολέα!
Οι συγγραφείς όλων των ψηφισμάτων για την Κύπρο είναι οι Βρετανοί «εγγυητές» και πρέπει να είχαν και την έγκριση της κυπριακής κυβέρνησης.
Για 43 χρόνια από την πρώτη και δεύτερη τουρκική εισβολή στην Κύπρο τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974, το Συμβούλιο Ασφαλείας και η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών εκδίδουν ψηφίσματα για το Κυπριακό. Έχουμε ένα καλάθι γεμάτο από αμφότερα τα σώματα. Όμως, και στον ΟΗΕ ισχύουν εποικοδομητικές ασάφειες (του Λόρδου Χάνεϊ) όσο και εποικοδομητικές παραλείψεις!
Σε κανένα ψήφισμα, δυστυχώς, δεν υπάρχει αναφορά σε εισβολή από την Τουρκία ή, ονομαστικώς, σε τουρκικά κατοχικά στρατεύματα. Ακόμα και τα 541/1983 και 550/1984 που καταδικάζουν την αποσχιστική ενέργεια του Ρ. Ντενκτάς, με τη μονομερή ανακήρυξη του ψευδοκράτους κ.τ.λ., δεν ονομάζουν την Τουρκία κατοχική δύναμη, ούτε αναφέρονται σε τουρκικά κατοχικά στρατεύματα. Αναφέρονται σε «κατεχόμενη περιοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας».
ΔΔΟ και αντιφάσεις
Όσοι, δε, απορρίπτουμε τη ΔΔΟ, αλλά ταυτόχρονα επικαλούμαστε λύση βάσει των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, πέφτουμε σε σοβαρό ατόπημα. Γινόμαστε αντιφατικοί, γιατί από το 649/1990 και μετά, όπως τα 716/1991, 750/1992, 774/1992, 789/1992 μέχρι το τελευταίο, που είναι το 2338/2017 και εκείνα της Γενικής Συνέλευσης, όσα δεν αναφέρονται στην ανανέωση τους Ειρηνευτικής Δύναμης και της χρηματοδότησής της, όλα υποστηρίζουν λύση ΔΔΟ! Προσοχή, λοιπόν, όσοι απορρίπτετε τη διζωνική, αλλά παράλληλα επικαλείστε λύση βάσει των ψηφισμάτων του ΟΗΕ!
Συμβούλιο Ασφαλείας
Ξεκινώ από το πρώτο ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας στις 20 Ιουλίου 1974 το 353, στο οποίο θα ανέμενε ένας να διαβάσει ότι καταδικάζει την ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ. Και όμως, ούτε λέξη για ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ. Γράφει: «Έχοντας ακούσει τις δηλώσεις του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και των αντιπροσώπων της Κύπρου, της Τουρκίας, της Ελλάδος και άλλων κρατών-μελών, καταδικάζει το ξέσπασμα βίας και το συνεχιζόμενο αιματοκύλισμα, ανησυχεί πολύ για την κατάσταση που οδήγησε σε σοβαρή απειλή στη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια…
Ανησυχεί για την ανάγκη επαναφοράς της συνταγματικής τάξης στην Κυπριακή Δημοκρατία, θυμίζει το ψήφισμα 186/1964… Καλεί όλες τις χώρες να σεβαστούν την κυριαρχία, ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου, καλεί όλες τις πλευρές στις μάχες να ασκήσουν αυτοσυγκράτηση, απαιτεί άμεσο τερματισμό της ξένης στρατιωτικής επέμβασης στη Δημοκρατία της Κύπρου που παραβιάζει την κυριαρχία, ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου.
Ζητεί την αποχώρηση δίχως καθυστέρηση από την Κύπρο όλου του ξένου στρατιωτικού προσωπικού εκτός όσων βρίσκονται (στην Κύπρο) βάσει διεθνών συμφωνιών, περιλαμβανομένων εκείνων την αποχώρηση των οποίων ζήτησε ο Πρόεδρος της Κύπρου Αρχιεπίσκοπος Μακάριος στην επιστολή του 2 Ιουλίου 1974. Και καλεί την Ελλάδα, την Τουρκία και το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Βορείου Ιρλανδίας να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις δίχως καθυστέρηση, για αποκατάσταση της ειρήνης στην περιοχή και συνταγματική κυβέρνηση στην Κύπρο…».
Ούτε στη β’ φάση της εισβολής
Στις 14 Αυγούστου 1974, ημέρα της δεύτερης εισβολής, εκδόθηκε το ψήφισμα 357. «Καταδικάζει έντονα την επανέναρξη των μαχών που είναι αντίθετες με το ψήφισμα 353, καλεί όλες τις πλευρές να σταματήσουν τις μάχες…». Στις 15 Αυγούστου 1974, εκδόθηκε το ψήφισμα 359 που ενδιαφέρεται για την ασφάλεια των μελών της Ειρηνευτικής Δύναμης…
Από τις 20 Ιουλίου 1974 μέχρι σήμερα το Σ.Α. εξέδωσε 104 (αν δεν έκανα λάθος) ψηφίσματα. Κανένα δεν αναφέρεται σε ΕΙΣΒΟΛΗ (INVASION) ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ. Ούτε ότι τα ξένα στρατεύματα, την αποχώρηση των οποίων ζητούσε στα πρώτα ψηφίσματα, είναι συγκεκριμένα ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ.
Γενική Συνέλευση
Την 1η Νοεμβρίου 1974 εκδόθηκε το ψήφισμα 3212 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, το οποίο επίσης δεν αναφέρεται σε ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ, αλλά σε «interventions» - επεμβάσεις. Ζητεί από όλες τις χώρες «να σεβαστούν την κυριαρχία, ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα και το αδέσμευτο της Κυπριακής Δημοκρατίας και να αποφεύγουν όλες τις πράξεις και επεμβάσεις (interventions) εναντίον της.
Προτρέπει τη γρήγορη αποχώρηση όλων των ξένων ένοπλων στρατευμάτων και ξένης στρατιωτικής δύναμης και προσωπικού από την Κυπριακή Δημοκρατία, και τον τερματισμό όλων των ξένων παρεμβάσεων στις υποθέσεις της. Θεωρεί ότι το συνταγματικό σύστημα της Κυπριακής Δημοκρατίας αφορά την ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή κοινότητα…».
Τελικά, το μόνο ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης που αναφέρεται σε «κατοχικά» στρατεύματα είναι το 37/253 της 13ης Μαΐου 1983. Αλλά και αυτό δεν αναφέρεται σε τουρκικά. Αναφέρει ότι μέρος της ΚΔ βρίσκεται ακόμα υπό κατοχή από ξένες δυνάμεις… Θεωρεί ότι η αποχώρηση όλων των κατοχικών δυνάμεων είναι αναγκαία βάση για γρήγορη και αμοιβαία αποδεκτή λύση, και ζητεί την άμεση αποχώρηση όλων των κατοχικών δυνάμεων. Θα μπορούσαν να είχαν έλθει και από τον Άρη…
Οι συγγραφείς των ψηφισμάτων
Να πούμε ότι οι συγγραφείς όλων των ψηφισμάτων για την Κύπρο είναι οι Βρετανοί «εγγυητές» και πρέπει να έχουν και την έγκριση της Κυπριακής Κυβέρνησης. Γι’ αυτό εξάλλου δεν κατάφεραν να περάσουν τη Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία μέχρι που ανέλαβε ο «ουρανοκατέβατος» ευέλικτος πρόεδρος που επεδίωκαν, ο Γιώργος Βασιλείου (μέσω ΑΚΕΛ), και το πέρασαν με το διαβόητο 649/1990, εφόσον με τον μ. Σπύρο Κυπριανού δεν είχαν καμιά ελπίδα.
Ο λόγος, λοιπόν, που τα ψηφίσματα από τις 20 Ιουλίου 1974 ξεκίνησαν δίχως να αναφέρονται στην Τουρκία ως την κατοχική δύναμη δεν είναι μόνον ευθύνη της Βρετανίας, αλλά και του τότε Προέδρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, ο οποίος στην ομιλία του στις 19 Ιουλίου 1974, στην οποία αναφέρεται και το πρώτο ψήφισμα 353, κατηγόρησε την Ελλάδα επανειλημμένα ως να έκανε εισβολή και όχι μόνον.
Επομένως η «εποικοδομητική» παράλειψη αναφοράς στην Τουρκία σχετίζεται και με τα όσα είπε ο Αρχιεπίσκοπος. Η ομιλία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου 19.7.1974 στα Ηνωμένα Έθνη στα Ελληνικά, στο βιβλίο του κ. Κώστα Ν. Χατζηκωστή «Έξι Προεδρικά Πορτραίτα».
Θεωρούσε την Τουρκία μικρότερο… κίνδυνο
Είπε μεταξύ άλλων ο Αρχ. Μακάριος: «Η ελληνική χούντα έχει επεκτείνει τη δικτατορία της στην Κύπρο. Θεωρώ τον κίνδυνο από την Τουρκία μικρότερο, παρά τον κίνδυνο από αυτούς (εννοούσε τους Ελλαδίτες αξιωματικούς) και αποδείχθηκε ότι οι φόβοι μου δικαιώθηκαν. 'As things developed, I consider the danger from Turkey of a lesser degree than the danger from them. And it was proved that my fears were justified'.
Το πραξικόπημα… αποτελεί καθαρώς εισβολή έξωθεν και παραβίαση της ανεξαρτησίας και κυριαρχίας της Δημοκρατίας της Κύπρου. Ήταν μια εισβολή που παραβίασε την κυριαρχία της ΚΔ. Η εισβολή συνεχίζεται, εφόσον υπάρχουν Έλληνες αξιωματικοί στην Κύπρο. Καλώ τα μέλη του Σ. Ασφαλείας να πράξουν ό,τι είναι δυνατόν για να θέσουν τέρμα στην ανώμαλη κατάσταση. Καλώ το Σ.Α. να χρησιμοποιήσει όλους τους τρόπους και τα εις την διάθεσίν του μέσα, ώστε η συνταγματική τάξις εν Κύπρω να αποκατασταθεί…
Τα γεγονότα εις Κύπρον δεν αποτελούν εσωτερική υπόθεση των Ελλήνων της Κύπρου, οι Τούρκοι της Κύπρου επηρεάζονται επίσης, το πραξικόπημα της χούντας είναι μια εισβολή και εκ των συνεπειών της θα υποφέρει όλος ο λαός της Κύπρου, Έλληνες και Τούρκοι… Το Σ.Α. πρέπει να καλέσει το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας να ανακαλέσει τους Έλληνες αξιωματικούς που υπηρετούν στην Κύπρο και να θέσει τέρμα εις την εισβολή…».
Διάψευση Μακαρίου
Τα όσα επικαλέστηκε ο Μακάριος για τους Τ/κ, όμως, διαψεύδονταν από τον Βρετανό ΄Υπ. Αρμοστή στη Λευκωσία Στίβεν Όλβερ, ο οποίος στις 18 Ιουλίου 1974 είχε τηλεγραφήσει στο Φόρεϊν Όφις εξηγώντας μεταξύ άλλων: «Δεν έχω καμία (καμία) μαρτυρία για οποιονδήποτε άμεσο κίνδυνο για την τουρκοκυπριακή κοινότητα....
Ο Τουρκοκύπριος υπουργός Άμυνας κ. Ορέκ επιβεβαίωσε μέλος του προσωπικού μου σήμερα το πρωί, ότι η ελληνοκυπριακή κοινότητα και ειδικότερα η Εθνική Φρουρά συμπεριφέρονται με θαυμάσια προσοχή. Υπήρξαν κάποιοι ελαφροί τραυματισμοί από αδέσποτες σφαίρες διαμέσου της πράσινης γραμμής, όμως γενικά η τουρκοκυπριακή κοινότητα δεν είχε λόγο για παράπονο στο θέμα αυτό...» (Από το βιβλίο της γράφουσας «Διζωνική Εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας 1955-2011»).
Ο Μακάριος είχε δει τους Τούρκους στα ΗΕ
Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του Τούρκου υπευθύνου των Κυπριακών Υποθέσεων στο τουρκικό ΥΠΕΞ Ε. Μπαρουτσιού, που συνόδευσε τον Μπ. Ετσεβίτ στο Λονδίνο στις 17 Ιουλίου 1974, όταν συμφωνήθηκε η εισβολή με τους Βρετανούς «Το συγκλονιστικό παρασκήνιο της εισβολής» (αναδημοσίευση στη Σημερινή 12 Ιουλίου 1993):
«Όταν φθάσαμε στο αεροδρόμιο Χίθροου του Λονδίνου (17 Ιουλίου 1974) επικοινώνησα τηλεφωνικώς με την αντιπροσωπία μας στα Ηνωμένα Έθνη (κατ’ εντολήν του Ετσεβίτ) και ζήτησα να έλθουν σε επαφή με τον Μακάριο. Επιδίωξή μας ήταν να πείσουμε τον Μακάριο να μην καταφερθεί εναντίον της Τουρκίας κατά την ομιλία του στο Συμβούλιο Ασφαλείας.
Πράγματι, ο Οσμάν Ολτσάι έδωσε οδηγίες στην αντιπροσωπία και ήλθε σε επαφή με τον Μακάριο, ο οποίος ξεγελάστηκε. Χάρηκε πάρα πολύ από την πρωτοβουλία του Ολτσάι και παρακάλεσε την τουρκική αντιπροσωπία να διαβιβάσει στην τουρκική κυβέρνηση τα αισθήματα ευγνωμοσύνης και υποχρέωσής του. Όλα αυτά τα διαβίβασε ο Οσμάν Ολτσάι. Ο Μακάριος είχε πέσει στη θάλασσα και αναζητούσε σανίδα σωτηρίας. Έβλεπε την Τουρκία σαν δύναμη σωτηρίας. Έπρεπε λοιπόν να εκμεταλλευτούμε την αδυναμία του, πράγμα που έγινε.
Η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας ήταν θετική ως προς την εγκυρότητα της Συνθήκης Εγγυήσεως. Μέχρι τότε ο Μακάριος απέρριπτε τη Συνθήκη Εγγυήσεως, υποστηρίζοντας ότι οι πρόνοιές της είναι αντίθετες προς τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών. Με τη στάση του αναγνώριζε την ισχύ μιας συνθήκης, την οποία ως πριν από λίγο απέρριπτε…
Χωριστά ή από κοινού με τη Βρετανία, μ’ ένα ανακοινωθέν, μπορούμε να ονομάσουμε την Ελλάδα ως επιδρομική χώρα και με αποτελεσματική προστασία από μέρους των Ηνωμένων Εθνών, να απαιτήσουμε την ανάκληση των Ελλήνων στρατιωτών από την Κύπρο. Όμως αυτά θα μείνουν μόνο στα λόγια. Χρειάζονται ενισχύσεις. Γι’ αυτό πρέπει στο νησί να υπάρχει τουρκικός στρατός. Επιθυμία μας είναι να δράσουμε από κοινού με τη Βρετανία. Μια τέτοια ενέργεια δεν θα χαροποιήσει μόνον τους Τούρκους, αλλά και τους Ελληνοκυπρίους…».
Ναι, υπάρχουν αλήθειες που ακόμα περιμένουν να βγουν στο φως.
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
ΛΟΝΔΙΝΟ
