Τα δικά της μηνύματα στέλνει η φιλόλογος και συγγραφέας Βασιλική Νεοφύτου αυτή την δύσκολη περίοδο που διανύουμε σημειώνοντας πως από το κουτί της Πανδώρας βρεθήκαμε σήμερα στο κουτί της Πανδημίας. Στέλνει μηνύματα ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον, αναφέροντας, πως δεν πρέπει να αφηνόμαστε στην θλίψη και στην απογοήτευση παρά τα αλλεπάλληλα χτυπήματα της μοίρας που δέχτηκε στην ζωή της και η ίδια, με τελευταίο την διάγνωση της ότι πάσχει από πολλαπλή σκλήρυνση που την ανάγκασε να αφυπηρετήσει πρόωρα για λόγους υγείας από τη Μέση Εκπαίδευση.
Σε δηλώσεις της η κ. Νεοφύτου , η οποία γεννήθηκε στη Βουλγαρία το 1954 από οικογένεια Ελλήνων προσφύγων, οι οποίοι εκπατρίστηκαν στη Σόφια λόγω του εμφυλίου πολέμου ανέφερε πως εξαπλώθηκαν, τα δεινά στον κόσμο από το κουτί της Πανδώρας, μα και η ελπίδα ότι κάποτε θα διορθώνονταν, σημειώνοντας πως και άλλοτε οι ελπίδες των ανθρώπων επαληθεύονταν και άλλοτε(πιο συχνά) διαψεύδονταν.
Ώσπου συνέχισε, την σημερινή εποχή άνοιξε το κουτί της Πανδημίας με τα γνωστά, αρίθμητα δεινά με χειρότερα από όλα τους χιλιάδες θανάτους. Και μέσα στον εγκλεισμό και τους περιορισμούς άρχισαν, όπως είπε, να προβληματίζονται οι άνθρωποι για πολλά και διάφορα. Αρκετοί εκτίμησαν τον περίπατο ως μεγάλο αγαθό, ενώ προηγουμένως το είχαν ως κάτι ασήμαντο. Άλλοι βρήκαν ελεύθερο χρόνο για να ασχοληθούν με ό,τι τους ευχαριστούσε. Μερικοί αναθεώρησαν τις σχέσεις τους και κάποιοι άλλοι ανακάλυψαν τις δυνάμεις που έκρυβαν. Αρκετοί άντλησαν πληροφορίες για τον ιό και πώς να τον αντιμετωπίσουν.
Γενικά συνέχισε, μια μεγάλη πλειοψηφία άρχισε να σκέφτεται τον διπλανό, τον γείτονα, τον συγγενή και οι τηλεφωνικές και άλλες επικοινωνίες έγιναν πιο ουσιώδεις. Όσο για την ίδια σημείωσε πως θέλει να πιστεύει ότι ήταν χρήσιμη με τις συμβουλές της σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη να ακούσουν κάτι που τους αφορούσε.
Επίσης μια μέρα συμπλήρωσε, μπορεί να συμβάλλει με τα καλλιτεχνήματά της που δημιούργησε όλον αυτόν τον καιρό. Το πιο σπουδαίο όμως που θεωρώ είπε, “είναι ότι βοηθώ με τον τρόπο μου οι γνωστοί και φίλοι μου να συνειδητοποιούν διάφορες αλήθειες και για την πανδημία και για την εξέλιξή μας γενικά” .
Επανέλαβε δε, το παλιό ρητό: Ουδέν κακό, αμιγές καλού. Και το καλό για όλους μας είπε, είναι η συνειδητοποίηση της αλήθειας για μας τους ίδιους, η συνειδητοποίηση ότι όλοι μαζί πρέπει να αγωνιστούμε αν θέλουμε να έχουμε μέλλον και τέλος η συνειδητοποίηση ότι μπορούμε να ζήσουμε πιο απλά, απαλλαγμένοι από την προηγούμενη αχαλίνωτη υπερκατανάλωση η οποία οδηγεί τον πλανήτη μας στην καταστροφή”. Ας αξιοποιήσουμε τις νέες καταστάσεις για να εξελιχτούμε πιο γρήγορα και πιο σωστά, ανέφερε χαρακτηριστικά .
Στην Κύπρο η Βασιλική Νεοφύτου εγκαταστάθηκε το 1981 με τον σύζυγο της Νεόφυτο και τον μικρό τους γιο όπου και εργάστηκε ως φιλόλογος σε διάφορα γυμνάσια για είκοσι χρόνια. Το 2006 δέχεται το σκληρό και αναπάντεχο χτύπημα, αυτό της διάγνωσης ότι πάσχει από πολλαπλή σκλήρυνση. Αναγκάζεται να αφυπηρετήσει πρόωρα για λόγους υγείας από τη Μέση Εκπαίδευση. η αναπάντεχη ανατροπή στην κατάσταση της υγείας της την προβλημάτιζε συχνά και έντονα και βρήκε διέξοδο στη συγγραφή προβάλλοντας στα βιβλία της διαχρονικές αξίες όπως η φιλία, η συνεργασία και η αγάπη με συχνούς πρωταγωνιστές στα έργα της, ζώα.
Ασχολήθηκε και με την ζωγραφική μιας και από την παιδική της ηλικία την σαγήνευαν οι διάφορες εικόνες της φύσης αλλά και αυτές που δημιουργούσε με την φαντασία της ενώ πάντα προσπαθεί με τα κείμενα και τις ζωγραφιές της να στέλνει μηνύματα αισιοδοξίας και χαράς.
«Αισιοδοξία επειδή ο άνθρωπος κρύβει πολλές δυνάμεις μέσα του και αξιοποιώντας τις, βελτιώνει την ζωή του και χαρά επειδή υπάρχουν γύρω μας τόσες ομορφιές της φύσης που είναι κρίμα να μην τις παρατηρούμε», εξήγησε.
Το 2014 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Η τετραλογία της αγάπης» και το 2015 το δεύτερο με τίτλο «Θαυμαστές μεταμορφώσεις». Και τα δύο βραβεύτηκαν από τον Παγκόσμιο Πολιτιστικό Οργανισμό «Καφενείο των ιδεών» κατά τον 30ο και 32ο Πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό «Σικελιανά».
Το 2016 η Βασιλική Νεοφύτου κέρδισε το πρώτο βραβείο από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων (ΕΠΟΚ) για το μυθιστόρημα της «Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λεύτερος», κατά τον 6ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό, ενώ το 2017 πήρε το πρώτο βραβείο για το έργο της «Η Οδύσσεια μιας ελληνικής ψυχής» κατά τον 7ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό διοργανωμένο και πάλι από τον ΕΠΟΚ. Για το ίδιο έργο κέρδισε και τον Α’ έπαινο από το Πέτριδειο Ιδρυμα το 2019.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου