 |
| Φανούλα Αργυρού |
Διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπισθώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες»
Η πρόσφατη ενέργεια της ρωσικής πρεσβείας, να επέμβει με ανοικτή επιστολή της προς τα κυπριακά ΜΜΕ σχετικά με όσα γράφτηκαν σε ένα βιβλίο, δεν έχει προηγούμενο κατά τη γνώμη μου.
Εδώ τίθεται θέμα αρχής. Άσχετο με το τι γράφτηκε στο βιβλίο, δεν επιτρέπεται μια πρεσβεία να κάνει τέτοιες παρεμβάσεις. Είναι διπλωματικά πρωτάκουστο αν όχι ανεπίτρεπτο και δημιουργεί επικίνδυνα προηγούμενα σε μια δημοκρατική, ευρωπαϊκή,ημικατεχόμενη χώρα (την πατρίδα μας).
Σε μια δημοκρατία ο κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να εκφράσει τη γνώμη του και σε άλλους να αποδείξουν το αντίθετο.
Μπορούσε κάποιο άτομο να γράψει κριτική του βιβλίου, ως ιδιώτης, ως δημοσιογράφος, ως συγγραφέας, ως πολιτικός (εγώ ήδη έγραψα και δημοσίευσα δική μου κριτική του βιβλίου) αλλά όχι μια πρεσβεία. Και ειδικά η ρωσική, όταν η Μόσχα διαχρονικά δεν είναι άμοιρη ευθυνών για όσα πέρασε η Κύπρος.
Φάνηκε πάντως από την αντίδρασή της ότι έτσι και εφόσον όλα επιρρίπτονται πάνω στο ΝΑΤΟ είναι ικανοποιημένη! ΄Ετσι και ενοχληθεί αυτή η γραμμή, που κράτησε 40 χρόνια, και προσαρμόστηκε και το ημιτελές Πόρισμα της Βουλής των Αντιπροσώπων για τον Φάκελο της Κύπρου βάση αυτής της πολιτικής ιδεολογίας, τους πιάνει πανικός. Ενδιαφέρει το ότι αναφέρονται και στο έγγραφο που το Αρχείο του ΝΑΤΟ μόλις πριν λίγες μέρες μας δήλωσε ότι δεν είναι γνήσιο (Σημερινή, 26.8.2014 « Αρχείο ΝΑΤΟ: Το έγγραφο δεν είναι γνήσιο»).
Τουρκική λύση Ομοσπονδίας
Κάποια ώρα θα γραφτεί, όμως, και η μοσχοβίτικη ανάμειξη και ευθύνη για τα όσα προηγήθηκαν του 1974 ξεκινώντας από την δημόσια υποστήριξή της (που διαπραγματευόταν το Φόρειν ΄Οφις στο παρασκήνιο από τον Ιανουάριο του 1964) στην τουρκική απαίτηση για ομοσπονδία στην Κύπρο στις 6 Νοεμβρίου 1964 μετά την επίσκεψη στη Μόσχα του κ. Φεριτούν Σεμάλ Ερκίν, του τότε Τούρκου υπ. Εξωτερικών, τη δήλωση του υπ. Εξωτερικών της Σ. Ε κ. Α. Γκρομύκο και την ομιλία του κ.Μποτκόρνυ, ηγέτη της ρωσικής κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας στην τουρκική εθνοσυνέλευση στις 5 Ιανουαρίου 1965. Ακολούθησαν δηλώσεις του κ. Σπ. Κυπριανού, τότε ΥΠΕΞ της Κύπρου, αλλά και του Έλληνα πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου στις 23 Ιανουαρίου 1965 σε απάντηση δημοσιογράφου στη δήλωση Α. Γκρομύκο « Εκφράζω ότι μόνο τη λύπη μου αλλά και την έκπληξη μου για τη δήλωση του Σοβιετικού υπουργού Εξωτερικών για την Κύπρο, οι προϋποθέσεις για ομοσπονδία δεν υπάρχουν... Η Κύπρος είναι μια μεγάλη ελληνική νήσος στην οποία βρίσκεται μια μικρή τουρκική κοινότητα η οποία οπωσδήποτε έχει δικαίωμα προστασίας που παραχωρείται σε μειονότητες Γι΄αυτό η λύση ομοσπονδίας είναι απαράδεχτη στην Κύπρο».
Τόσο δυνατά ήσαν τα αντισοβιετικά αισθήματα τότε που και ο ηγέτης του τοπικού ΚΚ ΑΚΕΛ Ε. Παπαιωάννου, έκανε το σπάνιο βήμα και επέκρινε ανοικτά την συμπεριφορά της Μόσχας... (σελ. 131-132 Διζωνική Εκτέλεση της Κ.Δ. 1955-2011»).
Μια πολιτική που συνεχίστηκε για να γράψουν με φωτογραφίες οι αγγλικέςεφημερίδες 11.8.1965, Observer « Cyprus – Greek anger at ‘let down’ by Russia», και αργότερα στη Κύπρο η Cyprus Mail, 4.1.1967 “Anti-Russian protesters march on Embassy – Kosygin communiqué”, (GREEK CYPRIOTS HELD A DEMONSTRATION OUTSIDE THE RUSSIAN EMBASSY IN NICOSIA YESTERDAY PROTESGTING AGAINST THE SOVIET POLICY ON CYPRUS).
Ελληνική Μεραρχία
Άλλη δε φάση οι απαράδεκτες ενέργειες συμμαχίας Μόσχας –Άγκυρας για την εκδίωξη της Ελληνικής Μεραρχίας. Και τρείς δηλώσεις του σοβιετικού πρέσβη στην Άγκυρα στις 17, 23 και 27 Νοεμβρίου 1967 μετά από συνάντηση με τον Τούρκο τότε υπ. Εξωτερικών κ. Τσιαγλαγιαγκίλ.
Είπε μεταξύ άλλων « Έδωσα το μήνυμα της σοβιετικής κυβέρνησης. Αναφέρεται στην Κύπρο, αλλά είναι διαφορετικό από εκείνο που δημοσίευσε ο Τύπος... Συζητήσαμε και άλλα θέματα, περιλαμβανομένων και των εγκληματικών πολιτικών των μοναρχικών και φασιστών Ελλήνων. Την αιτία των απωλειών που υπέστησαν οι αθώοι Τουρκοκύπριοι με τις πολιτικές των χουντικών Ελλήνων. Τις πολιτικές που η ελληνική κυβέρνηση εκτέλεσε εναντίον των αθώων Τούρκων και η καταστροφή των χωριών τους... Ως σοβιετική κυβέρνηση επικρίνουμε τους Έλληνες για ότι έλαβε χώρα. Η σοβιετική κυβέρνηση θέλει επιτυχή λύση του κυπριακού προβλήματος με ειρηνικά μέσα... αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων...». Ερωτηθείς αν εννοούσε τα τουρκικά στρατεύματα είπε – « Ξέρετε καλά ποίους στρατιώτες εννοούμε- εκείνους που μπήκαν στη νήσο παράνομα» Ερωτηθείς εάν ήταν ευχαριστημένος από την κατάσταση είπε « Θα είμαστε ευχαριστημένοι όταν θα είσαστε εσείς ευχαριστημένοι».
Την επίθεση στη Κοφίνου όμως δεν ήταν ο Γρίβας ή οι «φασίστες ΄Ελληνες» που διέταξαν, αλλά ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος. Το είχαν γράψει τα βρετανικά έγγραφα από δηλώσεις Σπ. Κυπριανού. Το επιβεβαίωσε χρόνια αργότερα μόλις τις προάλλες με βιβλίο του ο βετεράνος δημοσιογράφος Φ. Κωνσταντινίδης, «Ένας βετεράνος αποκαλύπτει».
Το δε πόσο δίκαιο είχε ο μ. Γ. Παπανδρέου (Γέρος) επιβεβαιώνεται με το ότι μέχρι σήμερα και παρόλη την επιμονή Δύσης και Ανατολής στην τουρκοβρετανική λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, ο λαός δεν την δέχεται και δεν κατάφεραν Λονδίνο, Ουάσιγκτον, Άγκυρα και Μόσχα μέχρι σήμερα να την επιβάλουν...
Επομένως όσοι βρίσκονται σε γυάλινα σπίτια ας διατηρήσουν την σιωπή τους καλύτερα.
Φανούλα Αργυρού
Ερευνήτρια/συγγραφέας
Λονδίνο 28.8.2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου