 |
| Πέτρος Ασσιώτης |
Η πρώτη συμφωνία που υπέγραψαν οι
Τούρκοι στην Κύπρο,ήταν το 1571, μεταξύ Μαρκαντώνιου Βραγαδίνου, υπερασπιστή της
Αμμοχώστου, και Λαλά Μουσταφά του πολιορκητή της. Ο Βραγαδίνος, με τριακόσιους
οπλίτες του μετέβη στην σκηνή του Λαλά Μουσταφά όπου και έγινε η υπογραφή της
συμφωνίας.
Όταν ο Τούρκος αντιλήφθηκε ότι ο Βραγαδίνος ,με λιγότερο από πέντε
χιλιάδες πολεμιστές, σκότωσε ογδόντα χιλιάδες από τους καλύτερους του στρατιώτες,
εξεμάνη. Ξέσχισε την συμφωνία και ως γνωστό έγδαρε ζωντανό τον Βραγαδίνο καθώς
και τον εκ Καρπασίας στρατηγό Μανώλη Σπηλιώτη. Αυτή ήταν η πρώτη συμφωνία που
υπέγραψαν οι Τούρκοι στην Κύπρο και της οποίας δεν σεβάστηκαν ούτε και ένα
ιώτα.
Στις 2 Αυγούστου 1975, υπέγραφαν
την Συμφωνία της Γ’ Βιέννης, τετρακόσια πέντε χρόνια μετά την συμφωνία Λαλά
Μουσταφά και ΜαρκαντώνιουΒραγαδίνου. Η Συμφωνία έγινε μεταξύ του τότε
διαπραγματευτή μας,Γλαύκου Κληρίδη και του εκπροσώπου της κατοχής Ραούφ
Ντενκτάς. Πως όμως φθάσαμε σε αυτή την Συμφωνία; Σεβάστηκαν οι σύγχρονη
απόγονοι του Λαλά Μουσταφά την υπογραφή τους; Βεβαίως όχι, αλλά ας πάρουμε τα
πράγματα από την αρχή.
Στις 20 Ιουλίου 1974 , η Τουρκία
εισέβαλε παράνομα στην Κύπρο. Βιάζοντας και σπέρνοντας τον θάνατο στον διάβα
της, ερήμωσε πόλεις και χωριάΑυτός ήταν και ο στόχος της, εκδιώξει το Ελληνικό στοιχείο
από την γη που έπαιρνε δια της βίας. Όταν τέλειωσε και το δεύτερο σκέλος της
Τουρκικής εισβολής, τον Αύγουστο, με την κατάληψη της Αμμοχώστου και Καρπασίας,
οι Τούρκοι βρέθηκαν μπροστά σε ένα πρόβλημα. Ενώ η πόλη της Αμμοχώστου είχε ήδη
εκκενωθεί από τους κατοίκους της ,στα χωριά της Καρπασίας παρέμειναν δεμένοι
στην γη των πατέρων τους, στα Άγια χώματα της, 14,000 περίπου άνθρωποι.
Για να διαχειριστεί τον εξαναγκασμό
των Καρπασιτών να φύγουν ο Τουρκικός στρατός συνεπικουρούμενος και από
Τουρκοκύπριους άρχισε την εφαρμογή, με μικρές παραλλαγές του σχεδίου EritreProgrammi, με το οποίο
αφελλήνισε την Ίμβρο και την Τένεδο. Τώρα έπαιρνε σειρά η Καρπασία μας. Παρά
την αρχική προσπάθεια των Τούρκων συγκριτικά μικρός αριθμός Καρπασιτών
εγκατέλειψαν τις πατρογονικές εστίες. Για αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου,
αναχώρησε για την Βιέννη ο τότε διαπραγματευτής μας Γλαύκος Κληρίδης για
συνομιλίες με τον εκπρόσωπο της κατοχικής Τουρκίας, Ραούφ Ντενκτάς.
Στης 2 Αυγούστου 1975, κατέληξαν
στην γνωστή Συμφωνία της Γ’ Βιέννης που διευθετούσε πολύ σοβαρά ζητήματα που
επηρέαζαν την ζωή των Εγκλωβισμένων. Το σημαντικότερο, την παραμονή τους στην
κατεχόμενη γη τους, καθώς και διευκολύνσεις στην διακίνηση τους,
ιατροφαρμακευτική φροντίδα, την άσκηση της θρησκευτικής λατρείας καθώς και την
εκπαίδευση. Δυστυχώς αντί η Τουρκική πλευρά να εφαρμόσει την Συμφωνία ,
παραβίασε όλα της τα σημεία. Αρχικά εγκατέστησε στην περιοχή Τουρκοκυπριακό
πληθυσμό που κατοικούσε στις περιοχές υπό τον έλεγχο της Κυπριακής Δημοκρατίας,
άρχισε δε να αλλάζει και τον δημογραφικό χαρακτήρα της Χερσονήσου μεταφέροντας
τους πρώτους έποικους εκεί.
Ταυτόχρονα έβαλε δυναμικά μπροστά
το σχέδιο εθνοκάθαρσης των τελευταίων Ελλήνων της Καρπασίας. Όλοι οι άνδρες
έπρεπε να παρουσιάζονται δύο φορές την ημέρα στους κατά τόπους αστυνομικούς
σταθμούς, η δε άγριοι ξυλοδαρμοί άνευ λόγου και αιτίας Ελλήνων ήταν καθημερινό
φαινόμενο.
Απαγόρευαν την μετακίνηση των κατοίκων ακόμα και για να επισκεφτούν
συγγενικά τους πρόσωπα σε γειτονικά χωριά Η κατοχική δύναμη δεν έδινε άδειες
για να μπορούν να εργάζονται οι Έλληνες κάτοικοι στα χωράφια τους ή να μαζεύουν
τον καρπό των δένδρων τους αναγκάζοντας τους να ζούνε μόνο με την βοήθεια που έφθανε
από τις ελεύθερες περιοχές μέσω Ηνωμένων Εθνών. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη
ήταν τόσο ανεπαρκής που οιανδήποτε πρόσωπο αναγκαζόταν να έρθει για θεραπεία
στα νοσοκομεία της Δημοκρατίας ,οι Τούρκοι δεν του επέτρεπαν να επιστρέψει
πίσω.
Με την κάθοδο των εποίκων τα
πράγματα χειροτέρεψαν για τους Εγκλωβισμένους μας. Αυξήθηκαν οι λεηλασίες των
περιουσιών τους, αλλά και των Εκκλησιών και κοιμητηρίων. 29 φόνοι Εγκλωβισμένων
μας, πολλοί με πολύ βάρβαρο τρόπο έμειναν ανεξιχνίαστοι από τις κατοχικές
αρχές. Άνθρωποι πάρθηκαν από τα σπίτια τους και καφενεία και έκτοτε μπήκαν στην
λίστα των Αγνοουμένων. Κλείνοντας και τα σχολεία, οι Τούρκοι ανάγκασαν τους
Καρπασίτες να φύγουν ομαδικά επιτυγχάνοντας την Εθνοκάθαρση στην Καρπασία.
Από τις 2 Αυγούστου 1975, καμιά Κυπριακή
Κυβέρνηση δεν ανέφερε έστω και για τον τύπο την Συμφωνία της Γ’ Βιέννης, πόσο
μάλλον την εφαρμογή της. Ακόμα έστω και τώρα, σαν Μέτρο Οικοδόμησης
Εμπιστοσύνης. Όμως σε πείσμα όλων ,παραμένει εκεί η μαγιά τριακόσιων Ελληνικών
ψυχών, που σαν σύγχρονοι Σπαρτιάτες φυλάνε στα Στενά της Καρπασίας την τιμή και
εθνική αξιοπρέπεια όλων μας. Μας καρτερούν να επιστρέψουμε πίσω με το λάβαρο
της Ελευθερίας.
Πέτρος Ασσιώτης
Πρόεδρος της Κίνησης για την
Προάσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
